ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΕΞΕΛΕΓΧΤΕΣ Μ.Κ.Ο.

Πόσα χρόνια ζούμε σ’ένα κράτος που έχει υποκατασταθεί;

Του Δημήτρη Κωνσταντάρα

Δυο πραγματικά συγκλονιστικά κείμενα μου «τριβελίζουν» το μυαλό τις τελευταίες μέρες. Και τα δυο αποκαλύπτουν την ορθότητα των σκέψεων, των φόβων, της – ας πούμε- μελαγχολίας μας απέναντι στους τρόπους με τους οποίους το υποτιθέμενα «συντεταγμένο κράτος» αντιμετώπιζε εδώ και πολλά χρόνια διάφορα «φαινόμενα» που είχαν αρχίσει από το 2000 – ενδεχομένως και νωρίτερα- να δραστηριοποιούνται και –κάτω από την επίσημη κάλυψη κυβερνήσεων, κράτους, καθεστώτος , νοοτροπίας εξουσίας να εξαπλώνονται σαν μεταλλαγμένα χταπόδια και να καταπίνουν τις δομές. Το ένα είναι η ανακοίνωση της Εταιρίας Ελλήνων Δικαστικών Λειτουργών για τη Δημοκρατία και τις Ελευθερίες που επισημαίνει ότι η συνταγματικά κατοχυρωμένη αναλογική φορολογική ισότητα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.

Και το δεύτερο η ομολογία της ειδικά συγκροτημένης το 2003 για τον έλεγχο των Μ.Κ.Ο. Επιτροπή στο Υπουργείο Εξωτερικών είχε ανακαλύψει, ήξερε και φυσικά είχε ενημερώσει αρμοδίως ότι οι δραστηριοποιούμενες ΑΠΟ ΤΟΤΕ Μη κυβερνητικές Οργανώσεις ήταν….. κοντά στις 32.000!!!

Όπως καταγγέλλουν τα μέλη της ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΗΣ Εταιρείας Δικαστικών λειτουργών, εφαρμογή της αναλογικής φορολογικής ισότητας, ήτοι η επικράτηση, στην πράξη, της αρχής "κάθε πολίτης συνεισφέρει στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις οικονομικές του δυνατότητες", που αποτελεί βασική υποχρέωση της Πολιτείας, σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 1 και 5 του Συντάγματος, δεν ισχύει.

« Η εφαρμογή αυτής της συνταγματικής αρχής – λένε οι δικαστικοί- γίνεται ακόμα πιο αναγκαία σε περιόδους οικονομικής κρίσης, οπότε οι οικονομικά ασθενέστεροι πολίτες υφίστανται αυτοί πρώτοι τις συνέπειες της κρίσης. Η Εταιρία διαπιστώνει ότι, παρά τη σαφή αυτή συνταγματική επιταγή, η μακρά οικονομική κρίση, που πλήττει τη Χώρα, έχει ως αποτέλεσμα να επιβαρύνονται υπέρμετρα οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, ενώ φοροδιαφεύγουν άλλες ευρείες κατηγορίες φορολογουμένων.

Και καλεί τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας να πάρουν κάθε πρόσφορο μέτρο για την αντιμετώπιση της απαράδεκτης αυτής κατάστασης. Όπως καθιέρωση ενός δίκαιου, αλλά και σταθερού φορολογικού συστήματος, επιτάχυνση λήψης μέτρων αναδιοργάνωσης των ελεγκτικών μηχανισμών του Κράτους, καταπολέμηση της διαφθοράς στο χώρο καθώς και η πρόσληψη και εκπαίδευση του αναγκαίου ελεγκτικού προσωπικού, προκειμένου να εφαρμοστεί επιτέλους η φορολογική ισότητα».

Στο καταγγελτικό blog Justice for Greece.wordpress από την άλλη πλευρά, διαβάζω τι γράφει ο ίδιος ο Νικήτας Λιοναράκης, πρόεδρος της «Επιτροπής για τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ)» στο Υπουργείο Εξωτερικών (1999 -2004 ) που ασχολήθηκε με την καταγραφή των ΜΚΟ :

“Ιούλιος 20, 2004 : Όταν το 1999 ο Γ. Παπανδρέου, για πρώτη φορά στην ιστορία της δημόσιας διοίκησης, δημιούργησε δυο νέους θεσμούς στο Υπ. Εξωτερικών και τους ανέθεσε τη συνεργασία με τις ΜΚΟ («Υπηρεσία Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας» (ΥΔΑΣ) και «Επιτροπή για τις ΜΚΟ»), ουδείς μπορούσε να διανοηθεί τον αριθμό και τη δυναμική τους. Όλοι οι «ειδικοί» βάζαμε το χέρι μας στη φωτιά, ότι ο αριθμός τους δεν ξεπερνούσε τις 200-300. Η επαφή με την πραγματικότητα, ήταν συγκλονιστική. Μέσα σε δυο μήνες, σε έναν μόνο τομέα, είχαν καταγραφεί … 850 ΜΚΟ!

Η επιστημονική ομάδα που συγκροτήθηκε αμέσως, ανέλαβε να καταγράψει -με όνομα, τηλέφωνο, διεύθυνση- τις ΜΚΟ. Όχι όλες. Μόνο αυτές που ανέπτυσσαν δράσεις στον τομέα ευθύνης του Υπ. Εξωτερικών. Είτε αμέσως, είτε εμμέσως, μέσα από τη συμμετοχή τους σε διεθνή δίκτυα. Η έρευνα κράτησε ενάμιση χρόνο. Και το αποτέλεσμα ήταν απίστευτο. Καταγράφηκαν 31.585 ΜΚΟ!“

Τώρα τι να πω εγώ στον σεβαστό Γενικό Γραμματέα Δημόσιας Διοίκησης, Λέανδρο Ρακιντζή που μας λέει – και τι να κάνει ο άνθρωπος;- ότι οι ΜΚΟ κάνουν ένα παραπλήσιο κυβερνητικό έργο δίχως να είναι εντεταγμένες στη δομή του κράτους, ότι “πολιτικοί χρηματοδοτούσαν τις οργανώσεις με την ανταλλαγή ψήφων” και ότι δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο για το πως λειτουργούν και πως θα ελεγχθούν οι ΜΚΟ ! Μας λέει δηλαδή ότι το πολιτικό προσωπικό της χώρας δεν εκλέγεται, ότι πάει περίπατο η λαϊκή κυριαρχία και ότι επί 15 χρόνια, ιδιώτες (οι 31.000 ΚΟ) που λειτουργούν εκτός του πολιτικού και αντιπροσωπευτικού συστήματος ασκούν κατά το δοκούν εξωτερική πολιτική για λογαριασμό της Ελλάδας με ή άνευ χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Φυσικά και οι ΜΚΟ ήταν- ενδεχομένως να είναι ακόμα- χρήσιμες, δεν το αμφισβητώ. Η ανεξέλεγκτη λειτουργία τους όμως;

Είμαι υποχρεωμένος να συμφωνήσω με τον αρθρογράφο του Justice for Greece που τονίζει ότι οι ΜΚΟ στηρίζονται κυρίως στην ιδιωτική χρηματοδότηση, ότι έχουν πολλά προνόμια όπως η δωρεάν προβολή από τα ΜΜΕ αλλά αν δεν ελέγχονται οι οικονομικές δραστηριότητες τους , μπορούν άνετα να εξαπατήσουν το κοινό μέσω φιλανθρωπικών εράνων, των εισφορών που ζητούν από τα μέλη κλπ.

Εγώ να σας πω αντλώντας από τα στοιχεία που βρήκα ότι “Οι MΚΟ ορίζονται από την Παγκόσμια Τράπεζα ως «ιδιωτικοί οργανισμοί που ασκούν δραστηριότητά για να απαλύνει τον πόνο, να προωθήσει τα συμφέροντα των φτωχών, την προστασία του περιβάλλοντος, την παροχή βασικών κοινωνικών υπηρεσιών, ή αναλαμβάνουν την ανάπτυξη της κοινότητας Οι σκοποί των ΜΚΟ είναι κυρίως ανθρωπιστικοί και αφορούν περιβαλλοντικά ή κοινωνικά προβλήματα όπως η φτώχεια, ο ρατσισμός, το περιβάλλον κ.α. ”

Αυτό κάνουν;

Πηγή: www.konstandaras.gr