(Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Ελεύθερος ΔΙΑΛΟΓΟΣ»)
Για το πρώτο της βιβλίο μίλησε η συγγραφέας Κυριακή Αλεξοπούλου στον «Ελεύθερο ΔΙΑΛΟΓΟ»
Σε μια αληθινή ιστορία και
βιώματα ζωής βασίζεται το πρώτο βιβλίο της Κυριακής Αλεξοπούλου με τίτλο
«Άγγελέ μου…ένα φτερούγισμα στον κόσμο των ναρκωτικών».
Η συγγραφέας έζησε από κοντά την
ιστορία του Σταύρου, του ήρωα του βιβλίου, τον εθισμό του στην ηρωίνη, τις
προσπάθειές του να βγει από τον κόσμο που με τις παραισθήσεις έφτιαχνε και
ταξίδευε.
Για όλα αυτά μίλησε στον
«Ελεύθερο ΔΙΑΛΟΓΟ».
Είναι η πρώτη συγγραφική δουλειά σας, όπως αναφέρετε. Πώς τώρα; Γιατί
τώρα;
Ναι, άργησα λίγο να «ξεκινήσω»,
αν και από μικρή έγραφα στο μικρό μου τετράδιο. Έγραφα τις σκέψεις μου, τις
ξεχωριστές εμπειρίες που βίωνα, τα συναισθήματά μου. Ώσπου ήρθε η στιγμή και η
ανάγκη να «μοιραστώ» αυτό το συγκλονιστικό βίωμά μου και να γράψω για τα
αληθινά γεγονότα που έζησα. Ήταν το κίνητρο για να αρχίσω να γράφω και ελπίζω
τελικά να τα κατάφερα.
Ναι, είναι μια αληθινή ιστορία,
μια ιστορία που βίωσα προσωπικά, ζώντας από πολύ κοντά τον εθισμό του Σταύρου,
τα προβλήματα, τις προσπάθειές του να ξεφύγει. Συζήτησα μαζί του πολλές ώρες,
πολλές μέρες για τις παραισθήσεις και τα «ταξίδια του», για τον πόνο, για την
απόγνωση αλλά και τον αγώνα του να σταθεί όρθιος, τη δύναμη που βρήκε να
παλέψει.
Το θέμα αυτό δεν «εξαντλείται»,
τη στιγμή που πολλοί άνθρωποι συνεχίζουν να παλεύουν εκεί έξω για τη ζωή τους.
Πρόκειται, όπως είπατε, για
αφήγηση των αληθινών γεγονότων που έζησα, με τρόπο απλό, κατανοητό. Προσπάθησα
να μεταφέρω υα γεγονότα, τις σκέψεις, τα συναισθήματά μου στον αναγνώστη. Με
ενθουσιάζει η γραφή της Λένας Μαντά, της Πασχαλιάς Τραυλού, της Χρύσας
Δημουλίδου, της Μαρίας Τζιρίτα και άλλων Ελλήνων λογοτεχνών.
Ετοιμάζω το νέο μου βιβλίο.
Ελπίζω να είναι σύντομα έτοιμο. Πραγματεύεται μια δυνατή φιλία μεταξύ δύο
αντρών.
Θέλω να πω αρχικά πως πρέπει με
αγάπη και σεβασμό να αγκαλιάσουν οι γονείς τα παιδιά τους από μικρά. Να τα
ακούν και να επικοινωνούν μαζί τους. Είναι πολύ σημαντική η επικοινωνία, γιατί
μπορείς έτσι να «προλάβεις» κάθε «κακό». Επίσης θέλω να τονίσω πως πρέπει να
αντιμετωπίζουμε, ως άνθρωποι και ως κοινωνία, τυς τοξικομανείς ως αρρώστους,
που πραγματικά είναι. Παιδιά μας είναι και παιδιά της κοινωνίας μας. Να τους
βοηθούμε και να τους στηρίζουμε, μόνο έτσι θα καταφέρουν να ξεφύγουν από το
«Γολγοθά» που περνούν.
Θα ήθελα, τέλος, να ευχαριστήσω
το Σταύρο που «μοιράστηκε» μαζί μου όλα όσα έζησε και μου έδωσε την άδεια να τα
«μοιραστώ» με τους αναγνώστες. Που μου μετέφερε την ελπίδα ότι όλοι μπορούν να
ονειρευτούν ξανά και να ξαναγεννηθούν, και τη δύναμη της αγάπης, της ψυχής, της
πίστης. Ευχαριστώ επίσης τον εκδότη μου Ευάγγελο Μουρίκη από τις εκδόσεις
«ΙΧΝΟΣ» για την εμπιστοσύνη σε μένα και στο βιβλίο μου.
Ευχαριστώ πολύ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου