Του Βαγγέλη Αυγουλά
Θα ξέρετε ασφαλώς την επισήμανση που έκανε ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος, σχολιάζοντας στον Σκάι την έξοδο της χώρας στις αγορές. Μια πολύ «χοντρή» δήλωση που προοιωνίζεται σκληρή, πολύ σκληρή αντιπολιτευτική στάση και τακτική του πολιτικού χώρου που εκπροσωπεί και εκφράζει ο κ. Βενιζέλος : «Η Ελλάδα επανέρχεται στην αγορά ομολόγων με όρους χειρότερους από το 2014 και η κυβέρνηση ομολογεί ότι θέλει να επανέλθει στο 2014. Ο κ. Τσίπρας γλείφει εκεί που έφτυνε». Ομολογώ ότι πολύ θα ήθελα να σχολιάσω την επισήμανση αυτή αλλά δεν θα το κάνω γιατί καλοί μου φίλοι, πολύ πιο έμπειροι εμού, επιμένουν ότι είναι πολύ νωρίς να «ανακατευτώ» με πολιτικές τακτικές που αρκετές φορές προβάλλονται για λόγους που δεν είναι γνωστοί και έχουν σχέση με τα εσωτερικά των κομματικών σχηματισμών που αντιμάχονται στην πολιτική κονίστρα.
Το ίδιο και με την ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας ότι ««Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ θεσμοθετεί την ανομία και παραδίδει το Κράτος και τώρα το Κοινοβούλιο, βορά στους κάθε είδους μπαχαλάκηδες, που η ίδια εξέθρεψε στην… κάτω πλευρά της πλατείας Συντάγματος. Τώρα, διεκδικούν όσα τους έταξαν, στην… πάνω πλευρά της πλατείας, εισβάλλοντας στο Κοινοβούλιο. Η Κυβέρνηση κάνει τα στραβά μάτια σε όλα αυτά τα φαινόμενα, γιατί πολύ απλά προστατεύει τα δικά της παιδιά. Ως πότε;»
Φυσικά ανάλογη είναι η στάση των άλλων κομμάτων αλλά και οι έντονες και οξύτατες απαντήσεις της κυβέρνησης. Το μόνο πράγμα στο οποίο ουδείς μπορεί να διαφωνήσει είναι ότι μπροστά μας εξελίσσεται πλέον μια σκληρή μάχη που ήδη βγήκε από τα χαρακώματα και διεξάγεται σε ένα πραγματικό πολεμικό σκηνικό. Την ίδια ώρα τα ανοιχτά – κοινωνικά και πολιτικά- μέτωπα είναι πάρα πολλά. Και κυρίως, ανοιχτά. Ο λαός αντιμετωπίζει άλυτα προβλήματα. Και γι’αυτά Αποφασιστικές λύσεις δεν φαίνονται στον ορίζοντα.
Και οι νεότερες γενιές αναρωτιούνται: «Με τόσα πολλά ανοιχτά, κρίσιμα, καίρια θέματα, με σοβαρές αποφάσεις που αμφισβητούνται, με το μεταναστευτικό πρόβλημα άλυτο, με τους σεισμούς να ερημώνουν τα νησιά, με τους Τούρκους να «περιπολούν» στο Αιγαίο, να κάνουν συνεχείς παραβάσεις και παραβιάσεις, να απειλούν και να περιζώνουν το «οικόπεδο» της Κύπρου όπου γίνονται οι υποθαλάσσιες γεωτρήσεις, με το εισόδημα του μέσου πολίτη να μην επαρκεί για τη διαβίωσή του, με τους άνεργους, τους άστεγους και τούς υπερχρεωμένους να περιφέρουν τη δυστυχία τους μέσα από διαδηλώσεις και πορείες στους δρόμους, ποιοι είναι αυτοί που μπορούν να εγγυηθούν το άμεσο μέλλον;».
Κι αν ακόμα γίνονταν σήμερα εκλογές, με τα κόμματα να φιλονικούν και να αλληλοκατηγορούνται, με τα επιχειρήματα να είναι ισχυρά ένθεν κακείθεν, τι θα ψηφίσουν οι νέοι; Τι θα ψηφίσουν οι άνεργοι; Τι θα ψηφίσουν οι άστεγοι και οι καταδιωκόμενοι; Τι θα ψηφίσουν αυτοί που στις 15 κάθε μήνα έχουν στην τσέπη τους 50-60 ευρώ για τον υπόλοιπο μήνα; Αν τα έχουν και αυτά… Θα βασίσουν ελπίδες στην κυβερνητική παράταξη; Στην αξιωματική αντιπολίτευση; Σε άλλα κόμματα; Ή μήπως ΔΕΝ θα ψηφίσουν καθόλου; Τι θέλουν; Τι θα προτιμούσαν; Τι θα ζητούσαν με πάσα ειλικρίνεια; Προς τα που θα μπορούσαν να «ρίξουν» το βάρος τους και τον καθόλου ευκαταφρόνητο αριθμό τους που θα μπορούσε να γείρει την πλάστιγγα προς κάποια πλευρά;
Αναρωτιέμαι κι εγώ, μιας και ανήκω πρώτα απ΄ όλα στο ισχυρό Αναπηρικό Κίνημα αλλά και σ΄ όλους αυτούς τους μη προνομιούχους που ο Θεός τους ευνόησε να σπουδάσουν και να έχουν μια εργασία, όνειρα, αρκετούς φίλους και κέφι για δουλειά και προσφορά : Μ ε ενδιαφέρει να είμαι με τους νικητές; Με τους κερδισμένους; Ή μ αυτούς που δέχονται να υποτάξουν το «εγώ» τους στο «εμείς», να γίνουν «εργάτες» της αυριανής Ελλάδας , να ανασκουμπωθούν και ν αρχίσουν τη δουλειά από αύριο κιόλας χωρίς να αποκλείσουν ΚΑΝΕΝΑΝ απ΄ όσους να κάνουν τις ίδιες παραχωρήσεις;
Και επιλέγω το δεύτερο, όσο και αν κοστίσει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου