«Μα πώς γίνεται οι μεγάλοι να είναι λιγότερο έξυπνοι από εμάς»;
Αυτή την παιδική ερώτηση ενός
μαθητή της Δ’ Δημοτικού, εξακολουθεί να αφήνει αναπάντητη η Ελληνική
πραγματικότητα!
Αφορμή, η επίσκεψη του νεαρού
δικηγόρου και συνεργάτη του Συνδέσμου Κοινωνικής Ευθύνης Παιδιών και Νέων (www.skep.gr)
Βαγγέλη Αυγουλά, στο 9ο Δημοτικό Σχολείο Καλλιθέας, το πρωί της Τετάρτης 1η Μαρτίου.
Τα παιδιά έμαθαν για τη χρήση
του λευκού μπαστουνιού και του σκύλου οδηγού από άτομα με προβλήματα όρασης,
αναφέρθηκαν σε πολλά στιγμιότυπα των παραολυμπιακών αγώνων που τους έκαναν
τηλεοπτική εντύπωση το περασμένο Καλοκαίρι, ενώ ρώτησαν τον κ. Αυγουλά
αυθόρμητα και ελεύθερα, ότι τους φαινόταν «περίεργο» και «διαφορετικό»!
Κάποια στιγμή στη συζήτηση, ο
Επικεφαλής της Νεολαίας του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών, εξηγούσε σε περίπου
65 μαθητές της Δ’ και Ε’ Δημοτικού, ότι «τα ανάγλυφα γράμματα (γραφή Braille)
των τυφλών, υπάρχουν στα κουτιά των φαρμάκων και γράφουν το όνομα και την
ποσότητα του φαρμάκου. Δε γράφουν όμως ούτε την ημερομηνία λήξης, ούτε τις
οδηγίες χρήσης, ούτε τις παρενέργειες, ούτε την τιμή των φαρμάκων και έτσι οι
τυφλοί, δεν μπορούμε να πάρουμε όλες τις πληροφορίες που χρειαζόμαστε και
δικαιούμαστε».
Και τότε ένας μαθητής έβαλε τα
πράγματα στη θέση τους: «μα πώς γίνεται οι μεγάλοι να είναι
λιγότερο έξυπνοι από εμάς»; Ρώτησε!
Αλήθεια! Τι θα του
απαντούσατε;
Δείτε τα αφιλόξενα πεζοδρόμια
γύρω σας, τις δημόσιες υπηρεσίες χωρίς διερμηνείς της νοηματικής γλώσσας, τα
νοσοκομεία χωρίς προσβάσιμα δωμάτια και τουαλέτες για τους κινητικά αναπήρους,
τους τιμοκαταλόγους κάθε είδους γραμμένους μόνο για βλέποντες, τα σχολεία χωρίς
ειδικό εξοπλισμό και χωρίς μόνιμους δασκάλους ειδικής εκπαίδευσης για τους
μαθητές με αναπηρίες ή και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, τα μουσεία μας και
τους αρχαιολογικούς μας χώρους να διώχνουν τους τυφλούς τουρίστες επιβάλλοντας
παντού το «Μην Αγγίζετε»…
«11 χρόνια τώρα, με δικά μου
έξοδα και στερήσεις, επισκέπτομαι σχολεία σε όλη την Ελλάδα, όπως κάνουν και
πολλοί ακόμα ενεργοί συμπολίτες μας με αναπηρία. Πολλές φορές, απέναντι σε
αυτές τις βιωματικές συζητήσεις μας με μαθητές, ακόμα και οι αρμόδιες
διευθύνσεις εκπαίδευσης στέκονται απέναντι μας, γραφειοκρατικά αγκυλωμένες.
Μα σε κάθε μαθητικό κοινωνικό
προβληματισμό, σε κάθε παιδική ερώτηση θετικής κοινωνικής ανατροπής όπως η
παραπάνω, οφείλω έναν όρκο και μια υπόσχεση: να μην το βάλω κάτω όσο υπάρχουν
παιδιά με ανοιχτές καρδιές και ανοιχτές αγκαλιές στη Διαφορετικότητα!
Γιατί αυτά τα παιδιά, αυτοί οι
ενεργοί πολίτες του Αύριο, είναι η τελευταία μας ελπίδα», δήλωσε χαρακτηριστικά
ο κ. Αυγουλάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου