ΔΕ ΒΛΕΠΟΥΝ, ΑΛΛΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΝΑ ΖΟΥΝ!

Ρεπορτάζ: Κώστας Παπαντωνίου.

Συνεπές με το ανατρεπτικό του παρελθόν, το Κέντρο Εκπαίδευσης και  Αποκατάστασης Τυφλών (ΚΕΑΤ) στην Καλλιθέα έχει καταφέρει ειδικά τον  τελευταίο χρόνο, να γίνει κοιτίδα προγραμμάτων που ανοίγουν κι άλλο το  δρόμο για την πλήρη κοινωνική ένταξη των ατόμων με αναπηρία όρασης και την  ανεξαρτησία τους. Με πρωτοβουλία του ΚΕΑΤ, το φθινόπωρο η Ελλάδα θα γίνει  η πέμπτη χώρα που θα υλοποιεί πρόγραμμα με μαθήματα για τον εντοπισμό   καρκίνου του μαστού με ψηλάφηση από τυφλές γυναίκες, οι οποίες έχουν αναπτυγμένη την αίσθηση της αφής. Η ιδέα ξεκίνησε από τη Γερμανία και εφαρμόζεται σε ακόμη τρεις χώρες, την Αυστρία, την Κολομβία και την Ινδία.

Συνεργασία με το παλιότερο σχολείο για τυφλούς

Η δράση του ΚΕΑΤ έχει προσελκύσει το παγκόσμιο ενδιαφέρον. Από την Κυριακή  μέχρι την Πέμπτη θα βρεθεί στην Ελλάδα και θα συναντηθεί με τη διοίκηση  του ΚΕΑΤ ο Ντένις Λόλι από το Πέρκινς, το παλιότερο σχολείο για τυφλούς  των ΗΠΑ. Ο Ντ. Λόλις είναι συντονιστής των ευρωπαϊκών προγραμμάτων που  υλοποιεί το Πέρκινς, κάποια από τα οποία πλέον είναι πολύ πιθανό να  μεταφερθούν και στην Ελλάδα. Κατά τις ημέρες παραμονής του Ντ. Λόλι, θα  συζητηθεί η πιθανότητα υποστήριξης από το αμερικανικό σχολείο μέσω  χρηματοδότησης προγράμματος και επιμόρφωσης του προσωπικού.

Βασική αρχή του Πέρκινς είναι ότι "οι τυφλοί μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν  στη ζωή τους" και χρειάζονται στήριξη, εκπαίδευση και εργαλεία για να  συνειδητοποιήσουν τις πραγματικές τους δυνατότητες. Η αρχή διατυπώθηκε  πριν από δύο αιώνες, το 1829, όταν δηλαδή ιδρύθηκε το Πέρκινς. Συνεχίζει  όμως να υιοθετείται από πολλές αντίστοιχες προσπάθειες ανά τον κόσμο. Το  ΚΕΑΤ είναι μία από αυτές και για να την κάνει πράξη, φιλοξενεί και  υλοποιεί προγράμματα που δεν περιορίζονται μόνο στην εκπαίδευση. "Δεν  είναι αρκετό να έχουμε παιδιά που είναι ακαδημαϊκά άριστα, αλλά δεν μπορούν να πάνε μόνα τους στην τουαλέτα" εξηγεί στην "Α" η διοικητής του ΚΕΑΤ, Παναγιώτα Λεωτσάκου. Γι΄ αυτό δίπλα στα μαθήματα των υπολογιστών υπάρχουν κι εκείνα που αφορούν δεξιότητες καθημερινής διαβίωσης. Στόχος  είναι "αύριο" τα παιδιά που θα είναι ενήλικες να μη χρειάζονται μαζί τους όλη την ώρα συνοδό.

Φιλοξενία προγραμμάτων που θα χάνονταν

Από τον Φεβρουάριο υλοποιείται πρόγραμμα που περιλαμβάνει μαθήματα στην κινητικότητα, στον προσανατολισμό, στις δεξιότητες καθημερινής διαβίωσης,  τους υπολογιστές και στις νέες τεχνολογίες και στην αγγλική γλώσσα. Το  πρόγραμμα υλοποιείται επίσης στη Θεσσαλονίκη και στον "Ήλιο", το ίδρυμα  που συγχωνεύθηκε με το ΚΕΑΤ το 2011. Στόχος του ΚΕΑΤ είναι το ίδιο  πρόγραμμα να εφαρμοστεί σε περιοχές της Περιφέρειας και σε νησιά.

Παράλληλα, από την 1η Απριλίου φιλοξενούνται προγράμματα κατάρτισης που υλοποιούνται από δημόσια ΙΕΚ αγωγής, τα οποία περιλαμβάνουν τρεις  ειδικότητες: Απομαγνητοφωνητής συνομιλιών - πρακτικών, Τεχνικός χειριστής  ηλεκτρονικών υπολογιστών και τηλεφωνικών κέντρων και Βοηθός φυσικοθεραπείας. Τα προγράμματα θα ήταν στον... αέρα αν το ΚΕΑΤ δεν  προσφερόταν να παραχωρήσει τους χώρους του. Η άνιση αντιμετώπιση των  τυφλών από την Πολιτεία εντοπίζεται επίσης στον αποκλεισμό των τυφλών από  το επάγγελμα αν δεν έχουν πτυχίο, κάτι που δεν ισχύει για τους άλλους  πολίτες, ενώ την ώρα που στην Ευρώπη η φυσικοθεραπεία αποτελεί βασική ασχολία για τους τυφλούς, πολύ δύσκολα στην Ελλάδα μπορεί κάποιος με αναπηρία όρασης να γίνει δεκτός στις σχολές.

Παραχωρεί πολυκατοικία για τυφλά προσφυγόπουλα

Πριν από λίγες ημέρες η αν. υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Θεανώ Φωτίου προσέγγισε τη διοίκηση του ΚΕΑΤ ώστε να βρει ακόμη μία στέγη για τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα. Το ΚΕΑΤ αποφάσισε ομόφωνα να παραχωρήσει για τον σκοπό την πολυκατοικία που δεν χρησιμοποιούσε στο κέντρο της Αθήνας και στα εννέα διαμερίσματα θα φιλοξενηθούν ασυνόδευτα προσφυγόπουλα και παιδιά που αντιμετωπίζουν πρόβλημα όρασης. Όπως μας λέει η Π.
Λεωτσάκου, παρά τα στενά οικονομικά δεδομένα, το ΚΕΑΤ πήρε την απόφαση αυτή, καθώς η απάντηση στο δίλημμα να κρατήσει το κτήριο ή να μείνουν παιδιά στον δρόμο "ήταν αυτονόητη".

Η αγωνιστικότητα για μια άλλη κοινωνία που διακρίνει το ΚΕΑΤ θα μπορούσε να ερμηνευτεί με μια μικρή ιστορική αναδρομή. Το 1979, μετά από συνεχείς αγώνες και καταλήψεις των τυφλών, το άλλοτε ιδιωτικό κέντρο που έχει ιδρυθεί το 1906 πέρασε από τα χέρια του εκάστοτε αρχιεπισκόπου στο κράτος. Οι συνθήκες που διαβιούσαν οι τυφλοί ήταν τραγικές και ο αγώνας που έδωσαν όχι μόνο τους δικαίωσε, αλλά έμελλε να είναι η αρχή συνεχούς κοινωνικής προσφοράς που ειδικά σήμερα -στην κορύφωσή της- έχει διπλή αξία.

Πηγή: Εφημερίδα «Η Αυγή»