ΟΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΚΑΘΗΛΩΝΟΥΝ, ΤΑ ΑΝΑΠΗΡΙΚΑ ΑΜΑΞΙΔΙΑ ΟΧΙ

Πρωί Δευτέρας 7 Μαρτίου και το ειδικό διασκευασμένο όχημα του Ειδικού Λυκείου Ιλίου φτάνει έξω από το 1ο Γυμνάσιο Αγ. Παρασκευής. Μεταφέρει την κοινωνική λειτουργό του σχολείου κα Μαρίνα Σιμονετάτου σε αναπηρικό αμαξίδιο και μαθητές του σχολείου σπεύδουν να τη βοηθήσουν να αποβιβαστεί και να φτάσει ως τη σκηνή του αμφιθεάτρου.

Λίγα μέτρα πιο πέρα, καθηγητές υποδέχονται στο σχολείο τον Επικεφαλής της Νεολαίας του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών και Δημοτικό Σύμβουλο Ιλίου κ. Βαγγέλη Αυγουλά. Μια μαθήτρια έχει αναλάβει και το μουσικό καλωσόρισμα!

«Έχουμε μάθει την υποδοχή από την πόρτα του σχολείου, όπως κάνουμε και στο σπίτι μας. Έτσι το νιώθουμε εμείς εδώ το σχολείο μας», σημειώνουν!

Ένα video από παραολυμπιακούς αγώνες. Μια προσπάθεια της Μαρίνας να χορέψει ένα ταγκό με τον «όρθιο» Πρόεδρο του 15μελούς. Πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό με τους μαθητές του ειδικού σχολείου Ιλίου να απολαμβάνουν την κολύμβηση και τη μουσικοθεραπεία, να αρθρώνουν το ποίημα που τόσο ονειρεύονταν σε μια γιορτή του σχολείου, να κάνουν όμορφες κατασκευές στα καλλιτεχνικά και την εργοθεραπεία, να ανεβαίνουν στην Ακρόπολη σηκώνοντας ψηλά τη σημαία της Διαφορετικότητας!

«Θα μπορούσε ένας μαθητής με κινητική αναπηρία να φοιτήσει στο Γυμνάσιό σας και να είναι συμμαθητής σας»; Τα παιδιά κινητοποιούνται στην ερώτηση και ψάχνουν πόντο-πόντο όλο το σχολείο. Θα ήθελαν να μπορούσε κάποιο εξωτερικά «διαφορετικό» παιδί να ήταν συμμαθητής τους. Και ευτυχώς, στο συγκεκριμένο σχολείο αυτό μπορεί να γίνει. Όπως είχε γίνει και παλαιότερα!

Σε άλλα σχολεία όμως;

«Περίπου το 80% των παιδιών με αναπηρία στην Ελλάδα βρίσκεται σήμερα εκτός της εκπαιδευτικής διαδικασίας για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, χωρίς όμως σε καμία περίπτωση να φταίνε τα ίδια τα παιδιά ή η οικογένεια», σημειώνει ο κ. Αυγουλάς. Απουσία ειδικού βοηθητικού προσωπικού ή δασκάλων ειδικής αγωγής, απουσία υλικοτεχνικής υποδομής, απροσπέλαστα κτίρια, προβλήματα στη μεταφορά των μαθητών με αναπηρία από και προς το σχολείο τους, υποχρηματοδότηση της ειδικής αγωγής, είναι μερικές από τις βασικότερες αιτίες.

Η κα Σιμονετάτου σηκώνεται κάποια στιγμή από το αμαξίδιο και ένας μαθητής παίρνει για λίγο τη θέση της. Μετά από λίγα λεπτά, ο νεαρός παρατηρεί: «Ένιωσα πιο αδύναμος στο αμαξίδιο, ότι είμαι αφημένος στα χέρια του συνοδού να με κάνει ότι θέλει. Και δεν ήταν ωραίο που όσοι μου μιλούσαν ήταν όρθιοι πάνω από το κεφάλι μου, πρέπει να είμαστε στο ίδιο ύψος».

Η εκδήλωση έκλεισε με βιωματική προσομοίωση της αναπηρίας σε κάποιους μαθητές, με τα παιδιά να δηλώνουν συγκλονισμένα από τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που καταβάλλουν καθημερινά οι συνομήλικοί τους που θέλουν απλά να ζουν αξιοπρεπώς σε ένα εχθρικό από κάθε άποψη περιβάλλον.