ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ συνεχώς σ’ όλη την Ελλάδα δίκτυα κοινωνικής βοήθειας, με
πολλαπλά αντικείμενα. Από λ.χ. δωρεάν θέατρο για ΑΜΕΑ, μέχρι ανταλλαγή
προϊόντων και από σίτιση και στέγαση μέχρι ιατροφαρμακευτική βοήθεια,
φροντιστηριακά μαθήματα κ.λπ. Αναπτύσσεται μια κοινωνική παρεμβατικότητα,
που παίρνει όλο και νέες μορφές.
ΑΠΟ ΤΟΝ Παναγιώτη Δ. Παναγιώτου
Τις ημέρες των εορτών πολλαπλασιάστηκαν τα φαινόμενα -όπως ήταν φυσικό-
κοινωνικής αλληλεγγύης. Έχουν ξεκινήσει όμως εδώ και πολύ καιρό και
βρίσκονται σε αντιστοίχιση με τις επώδυνες συνέπειες της κρίσης. Παίρνουν
μάλιστα πολλές μορφές. Ξεκινούν από «εκδηλώσεις φιλανθρωπίας» και φτάνουν
μέχρι του να λαμβάνουν κινηματικά χαρακτηριστικά αναζητώντας εναλλακτικές
κοινωνικές και οικονομικές σχέσεις, σαν «φάρμακο» κατά της φτώχειας, των
αδυναμιών της οργανωμένης πολιτείας και του ατομισμού. Αρχίζουν να
καλύπτουν ένα πρωτίστως καθήκον της πολιτείας, που οφείλει να διασφαλίζει
την κοινωνική συνοχή και τη στοιχειώδη ασφάλεια των πολιτών της. Αλλά αυτή
τη στιγμή τα «κενά» είναι μεγάλα. Σταδιακά διαμορφώνεται μια παράλληλη
κοινωνική οικονομία, που στηρίζεται στην αλληλεγγύη και καλύπτει τα «κενά»
του κράτους και της αγοράς.
ΕΙΝΑΙ ο «τρίτος πυλώνας» η κοινωνία των πολιτών, που με διάφορους τρόπους
και πολυποίκιλες οργανωτικές μορφές δραστηριοποιείται και παρεμβαίνει σε
τέτοια έκταση για πρώτη φορά (δήμοι, εκκλησία, μη κυβερνητικές οργανώσεις,
επαγγελματικοί φορείς, ομάδες παραγωγών κ.λπ.). Αυτή τη στιγμή
αναπτύσσεται «εκ των κάτω» μια πρωτοφανής πρωτοβουλία αλληλεγγύης
αυθόρμητη και ακηδεμόνευτη με τους δικούς της άγνωστους, προς το παρόν,
πρωταγωνιστές, που μπορεί στην πορεία να δημιουργήσει νέα δεδομένα, ακόμα
και οικονομικά και πολιτικά.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ συνεχώς σ’ όλη την Ελλάδα δίκτυα κοινωνικής βοήθειας, με
πολλαπλά αντικείμενα. Από λ.χ. δωρεάν θέατρο για ΑΜΕΑ, μέχρι ανταλλαγή
προϊόντων και από σίτιση και στέγαση μέχρι ιατροφαρμακευτική βοήθεια,
φροντιστηριακά μαθήματα κ.λπ. Αναπτύσσεται μια κοινωνική παρεμβατικότητα,
που παίρνει όλο και νέες μορφές. Δεν ξέρω πού μπορεί να φτάσει και τι
μπορεί να «γεννήσει» μέσα από τις νέες αυτές συλλογικότητες που
αναπτύσσονται και έχουν έντονο σπέρμα αμφισβήτησης των υφιστάμενων δομών,
που ούτως ή άλλως κλυδωνίζονται. Βέβαια πάντα υπάρχει και ο κίνδυνος του
εκφυλισμού. Το να «κρατηθεί όρθια» η ελληνική κοινωνία σ’ αυτή τη δύσκολη
περίοδο είναι ένα μείζον εθνικό καθήκον. Η κοινωνία δραστηριοποιείται και
αντιδρά σωστά.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ όμως να αποποιηθεί τις ευθύνες του το πολιτικό σύστημα της
χώρας και να μην αναλάβει τις ευθύνες της η πολιτεία με συγκεκριμένες
πρωτοβουλίες...
Πηγή: Εφημερίδα «Έθνος»
Η κοινωνία των ενεργών πολιτών, δηλαδή ο τρόπος που θα έπρεπε κάθε κοινωνία στα θεσμικά πλαίσια να λειτουργεί βάσει των νομοθετηκών ρυθμίσεων, εντέλει στην Ελλάδα έστω και ως παράλληλη μορφή κοινωνίας δείχνει το δυναμισμό στη λήψη αποφάσεων που κανονικά το οργανωμένο κράτος πρέπει εντός του να υποστηρίζει και να προωθεί. Η αμεσότητα με τα κοινωνικά προβλήματα, όλων αυτών των ανθρώπων που λαμβάνουν μέρος σε αυτές τις δραστηριότητες, το γεγονός ότι τους λείπει η ταμπέλα του πολιτικού, άσχετου με τα δρώμενα της πραγματικής ζωής, και ασφαλώς η μη μεσολάβηση της καταστροφικής ανοργάνωτης γραφειοκρατείας, καθιστά άμεση την παρέμβαση στα κακώς τεκταινόμενα της κοινωνίας και στην αδιαφορία που επιδεικνύει η πολιτεία, με το άλλοθι της δυσκίνητης γραφειοκρατείας. Αφού το κράτος δεν ιφίσταται σε πολλούς τομείς, εδώ είμαστε εμείς οι καθημερινοί άνθρωποι για να αυτοοργανωθούμε και να δείξουμε την ανθρωπιά μας στον συνάνθρωπο που περνάει δύσκολα όχι μόνον αυτές τις γιορτινές ημέρες αλλά σε κάθε μέρα του χρόνου!
ΑπάντησηΔιαγραφή