ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΣΑΝ ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΧΑΛΑΣΜΕΝΗ ΟΤΟΜΟΤΡΙΣ ΣΕ ΡΑΓΕΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΜΟ

Προχωράμε σαν μια παλιά, χαλασμένη, τρισάθλια οτομοτρίς πάνω σε ράγες  που οδηγούν στο γκρεμό.

Του Δημήτρη Κωνσταντάρα

Επειδή αντιλαμβάνομαι πολύ καθαρά και μετά λόγου γνώσεως τη σοβαρότητα της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα μου, την πολυπλοκότητα των προβλημάτων, τον ιστό μιας γνωστής «αράχνης» μέσα στο οποίο έχουμε πιαστεί και –κυρίως- την συνεχή υποβάθμιση του επιπέδου ζωής των συν- Ελλήνων, έχω όλη την καλή διάθεση να δω τις προσπάθειες της κυβέρνησης να επιτυγχάνουν.

Αντιμετώπισα από την αρχή την εκλογική διαδικασία ( με λίστα) του Ιουνίου και τη συγκρότηση αυτής της κυβέρνησης με ιδιαίτερο σκεπτικισμό και δυσπιστία και μάλιστα με Εθνικά και όχι κομματικά κριτήρια αλλά αποφάσισα να παρακολουθήσω με θετικό βλέμμα την προσπάθεια που θα γινόταν για να εφαρμοστεί μια Εθνική πολιτική την οποία επαγγέλλονταν προεκλογικά και τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης.

Ήθελα – και θέλω ακόμα-  να δω την αποφασιστικότητα με την οποία θα αντιμετώπιζαν τις όποιες «συζητήσεις» ( για αντιπαραθέσεις και αναδιαπραγμάτευση μιλούσαν οι μισοί, για κατάργηση των συμφωνιών οι μισοί των άλλων μισών) με τους βιαστές εταίρους μας, την εξυπνάδα και την ταχύτητα  εφαρμογής ορθών, έξυπνων και  δίκαιων λύσεων στις απαράδεκτες συνθήκες  καθημερινής διαβίωσης των απλών, βίαια φτωχοποιημένων  Ελλήνων που βρίσκονται στα όρια της εξαθλίωσης.

Ήθελα –και θέλω ακόμα- να δω κάποια αχτίδα φωτός προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης με ταχύτατες διαδικασίες.

Ήθελα –και θέλω ακόμα- να δω μια ανάκαμψη σε κάποιους , ολίγους έστω αλλά κρίσιμους, τομείς της δραστηριότητας του κράτους αλλά και του ιδιωτικού τομέα.

Ήθελα –και θέλω ακόμα- να διαπιστώσω ότι κάτι, κάπου «κινείται» με σχεδιασμό και πρόγραμμα και χρονικές προδιαγραφές ώστε κάποιοι, έστω ελάχιστοι στην αρχή, να ξαναχαμογελάσουν και να ριχτούν με τα μούτρα στη δουλειά.

Ήθελα – και θέλω  ακόμα- να δω να ξεκινάει ΜΙΑ έστω καινούργια δραστηριότητα, ένα έργο, μια επιχειρηματικότητα ώστε να δούμε μια –ελαφρότατη έστω- μείωση της ανεργίας.

Ήθελα – και θέλω ακόμα- να ακούσω από την κυβέρνηση την εξαγγελία ΕΝΟΣ έστω μεγαλόπνοου Εθνικού σχεδιασμού ώστε να αποκτήσουν οι Έλληνες κάποιο στόχο, να αναγεννηθεί κάποιος ενθουσιασμός, να κεντριστεί το φιλότιμο του λαού μας.

Ήθελα – και θέλω ακόμα- να εξαγγελθεί μια έξυπνη και εμπνευσμένη πανελλήνια συστράτευση για κάποιο σκοπό, να ανακοινωθεί μια πανελλήνια προσπάθεια που να  μας φέρει όλους πιο κοντά και να σταματήσει η διαίρεση, να ξεκινήσει μια «δάδα» ελπίδας που να διατρέξει όλη την Ελλάδα σε μια λαμπαδηδρομία  αναγέννησης  με 3 -5 – 15 - 35.000 λαμπαδηδρόμους που θα  μεταφέρουν ένα μήνυμα ζωής από την Ορεστιάδα ως το Καστελόριζο.

Ήθελα πραγματικά να είμαστε εκεί και να βοηθήσουμε όλοι μας. Να μοιραστούμε την προσπάθεια, να κοιτάξουμε όλοι μαζί πέρα απ΄ τη μύτη μας, να αποκτήσουμε όλοι μας ένα συγκεκριμένο κοινό σκοπό. Κι όμως! Δεν γίνεται ΤΙΠΟΤΑ. Δεν αλλάζει ΤΙΠΟΤΑ. Προχωράμε σαν μια χαλασμένη, παλιά, τρισάθλια οτομοτρίς πάνω σε ράγες που οδηγούν στο γκρεμό.