ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΡΟΥΜΠΛΗ

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ

Συνέντευξη του Παναγιώτη Κουρουμπλή στον ιστότοπο http://meallamatia.blogspot.com

-Από την Αιτωλοακαρνανία στη Β’ Αθήνας και από το Πα.Σο.Κ. στον Συ.Ριζ.Α.: Κάποιοι μιλούν για πολιτικές ντρίπλες του Κουρουμπλή, ο Κουρουμπλής τι λέει;

Η απόφασή μου να έρθω σε ρήξη με το κόμμα στο οποίο ανδρώθηκα πολιτικά και υπήρξα πολιτικά ερωτευμένος, δεν ήταν ούτε απλή ούτε ανώδυνη. Ωστόσο, από τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ έπαψε να πορεύεται με προτεραιότητα το συμφέρον της χώρας και της κοινωνίας, εγώ δεν μπορούσα παρά να παύσω οριστικά τη συμπόρευσή μου.

Εάν προέτασσα το πολιτικό μου συμφέρον θα μπορούσα κάλλιστα να μην διαφοροποιήσω τις επιλογές μου ούτε ως προς το κόμμα, ούτε ως προς την περιφέρεια. Η συνεργασία με το ΣΥ.ΡΙΖ.Α και τον Α. Τσίπρα, είναι προϊόν συλλογικών αποφάσεων στα πλαίσια της Ενωτικής Κίνησης στην οποία ανήκω. Οι προσπάθειες που καταβάλαμε με σκοπό τη συνεννόηση και τη συνεργασία όλων των αριστερών, δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων στην πράξη βρήκαν ανταπόκριση μόνο από το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Πιστεύω ότι είναι ο μόνος φορέας που αντιλαμβάνεται τις ευθύνες της ιστορικής στιγμής, καθώς και το πόσο επείγον καθίσταται να προτάξουμε το συμφέρον της κοινωνίας έναντι των επιμέρους εκλογικών καταγραφών. Σε ότι αφορά την υποψηφιότητά μου στη Β’ Αθηνών είναι σαφές ότι το εγχείρημα, συγκρινόμενο με τις σχετικές συνθήκες στην Αιτωλοακαρνανία, είναι πολύ δυσκολότερο και με μεγαλύτερο ρίσκο. Στη ζωή μου δε με φόβισαν ποτέ οι δυσκολίες, αντίθετα το δύσκολο του εγχειρήματος με γοητεύει και με συναρπάζει

-Νιώσατε να σας αφορά το προεκλογικό προσκλητήριο Βενιζέλου στους διαγραμμένους βουλευτές να επιστρέψουν στο Πα.Σο.Κ. ή για σας δεν υπάρχει επιστροφή;

Τι σας απομάκρυνε ψυχικά και πολιτικά από την παράταξη που υπηρετήσατε τόσα χρόνια;

Ο πολιτικός μου προβληματισμός δεν έχει να κάνει με πρόσωπα. Νιώθω ότι ιδεολογικά και πολιτικά το ΠΑΣΟΚ μου είναι ξένο. Το ΠΑΣΟΚ είναι αλλού. Εγώ υπερασπίστηκα, υπερασπίζομαι και θα υπερασπίζομαι τις αξίες του κοινωνικού κράτους και την αξιοπρέπεια ενός τόπου και ενός λαού που οι σχέσεις μου μαζί του πρέπει να στηρίζονται στην εμπιστοσύνη και όχι στο εκατέρωθεν βόλεμα.

-Υπάρχει στ’ αλήθεια πρακτικά εφαρμόσιμος τρόπος ανατροπής της κοινωνικής αδικίας που ζούμε σήμερα;

Εάν είμαστε αποφασισμένοι, συλλογικά αλλά και ο καθένας ξεχωριστά στην καθημερινότητά μας, να συγκρουστούμε με τη μεγαλύτερη παθογένεια του ελληνικού πολιτικού συστήματος που είναι η μικρή ή μεγάλη διαπλοκή, εάν η κοινωνία είναι αποφασισμένη να προτάξει αυτό το αίτημα και να διεκδικήσει από όλους όσους επιλέγει κάθε φορά να την εκπροσωπήσουν να εργαστούν για αυτό το σκοπό, τότε είναι βέβαιο ότι θα κατορθώσουμε να κηρύξουμε έναν αποτελεσματικό πόλεμο κατά της ενδημούσας κοινωνικής αδικίας. Τα παραπάνω συνιστούν προϋπόθεση προκειμένου να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα και να πιστέψει ο πολίτης ότι τα βάρη κατανέμονται επιτέλους με δίκαιο τρόπο.

-Είστε ο πρώτος βουλευτής με αναπηρία που εξελέγη στο Ελληνικό Κοινοβούλιο με σταυρό προτίμησης. Πού σας βοήθησε και πού σας δυσκόλεψε η ιδιαιτερότητα σας αυτή (τύφλωση), στην ενασχόληση σας με τα Κοινά;

Δυστυχώς η αναπηρία συχνά αντιμετωπίζεται στη βάση των ελληνικών στερεοτύπων, προκαταλήψεων και δεισιδαιμονιών. Την ίδια στιγμή συνιστά μία πραγματικότητα για πολλούς ανθρώπους που συνθέτεται στη βάση αντικειμενικών, αλλά και υποκειμενικών όρων. Βαθιά προσωπική μου πεποίθηση είναι ότι η ιδιαιτερότητα της αναπηρίας προσλαμβάνει ποικίλες εκφάνσεις ανάλογα με τον τρόπο που την αντιμετωπίζει το άτομο που έχει το βίωμα. Στη βάση αυτής της θεώρησης επιτρέπεις και στα άτομα με τα οποία συσχετίζεσαι να σε αντιμετωπίσουν σε μία ευρεία γκάμα επιλογών και όχι εντός του περιοριστικού πλαισίου που αναπαράγουν τα σχετικά στερεότυπα.

-Ποιους θεωρείτε τους πιο σημαντικούς σταθμούς στην προσωπική σας πορεία και ιστορία στα 62 έτη της ζωής σας;

Ο πρώτος μεγάλος σταθμός είναι το γεγονός της απώλειας της όρασής μου σε ηλικία 10 ετών. Βρέθηκα αιφνίδια αντιμέτωπος με μία νέα πραγματικότητα και αυτή η εμπειρία με κατέστησε πρώιμα ρεαλιστή. Ωστόσο, απελευθέρωσε μέσα μου επιθυμίες και δυνατότητες που ενδεχομένως μία άλλη συνθήκη να μην είχε κεντρίσει.

Στη συνέχεια καταλυτικό ρόλο διετέλεσε η εμπειρία μου στη Σχολή Τυφλών Θεσσαλονίκης. Εκεί συνειδητοποίησα πόσα πολλά πράγματα μπορούσα να κάνω μέσα από τη δύναμη που μου έδινε η γνώση και πίστεψα βαθύτατα και αδιαπραγμάτευτα ότι αναπηρία δεν σημαίνει ανικανότητα.

Τρίτος σταθμός, η εισαγωγή μου στη Νομική Αθηνών. Ήταν η πρώτη ένδειξη που επιβεβαίωνε την πίστη και την αυτοπεποίθησή μου ότι θα κατορθώσω να ζήσω όπως επιλέγω εγώ και όχι όπως θα βόλευε τους άλλους.

Στις 2/5/1976, μαζί με άλλους συναδέλφους μου τυφλούς συγκροτήσαμε μία ομάδα με σκοπό τη ρήξη με τις κοινωνικές πρακτικές που περιθωριοποιούσαν τους τυφλούς και τους αναπήρους. Διεκδικήσαμε το δικαίωμα στη μόρφωση, τη δουλειά και τη ζωή απορρίπτοντας κατηγορηματικά το ατεκμηρίωτο ‘δικαίωμα’ κάποιον να αναγορεύονται σε προστάτες μας, καθώς και τη δική μας υποχρέωση να διάγουμε το βίο μας ‘προστατευόμενοι’. Ο αγώνας των τυφλών του 1976 μετέτρεψε τον τότε Οίκο Τυφλών σε ένα μικρό κοινωνικό Πολυτεχνείο, εξέπεμψε το αίτημα των ισχυρών κοινωνικών ανατροπών που απαιτούσε η μεταπολιτευτική κοινωνία και αποτύπωσε με προκλητικό τρόπο τη μεγαλύτερη κοινωνική αδικία που συντελούνταν στα πλαίσια της.

Το 1982 όταν διορίστηκα πρόεδρος της Σχολής Τυφλών Καλλιθέας. Επρόκειτο για μεγάλη προσωπική δοκιμασία, καθώς καλούμουν να κάνω πράξη τις διεκδικήσεις του αγώνα των τυφλών για ένα σύγχρονο εκπαιδευτικό κέντρο και να δικαιώσω το αίτημα συμμετοχής στα κέντρα λήψης αποφάσεων που μας αφορούσαν.

Το 1983 υπήρξα ο πρώτος σύμβουλος στο Υπουργείο Υγείας με αναπηρία. Δυστυχώς και ο τελευταίος. Άλλη μία προσωπική δοκιμασία. Κλήθηκα να δικαιώσω την εμπιστοσύνη όσων τόλμησαν τότε μία τέτοια επιλογή και τις προσδοκίες όλων όσων περίμεναν τη συμβολή μου στην οικοδόμηση του κοινωνικού κράτους εκείνης της περιόδου.

Το 1989 ιδρύσαμε την Εθνική Συνομοσπονδία Προσώπων με Ειδικές Ανάγκες (ΕΣΑΕΑ) με σκοπό να οργανώσουμε ένα μηχανισμό υπεράσπισης της αξιοπρέπειας του βιαζόμενου καθημερινά από το ρατσισμό, τα κοινωνικά και πολεοδομικά εμπόδια, αναπήρου. Επρόκειτο για ένα στόχο για την πραγμάτωση του οποίου πάλευα επί 13 χρόνια.

Το 1993 η ανατρεπτική απόφαση του τότε πρωθυπουργού Α. Παπανδρέου να με τοποθετήσει γενικό γραμματέα στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας αποτέλεσε για μένα τη μεγαλύτερη πρόκληση. Έπρεπε να δικαιώσω την εμπιστοσύνη στο πρόσωπό μου, αλλά και να παράξω έργο που θα συνέβαλε στην απελευθέρωση δημιουργικών και παραγωγικών δυνάμεων από εκείνα τα κοινωνικά στρώματα που το σύστημα περιθωριοποιούσε στο βωμό μίας ιδεολογίας που θεωρούσε τις δαπάνες στην πρόνοια παθητικές και αντιπαραγωγικές.

Το 1996 όταν είχα πρόταση να τοποθετηθώ σε εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο επικρατείας την απέρριψα. Αποφάσισα να πολιτευτώ στην περιφέρεια με σταυρό, επιλογή που για κάποιους εθεωρείτο πολιτική αυτοκτονία. Ωστόσο, εγώ απαιτούσα από τον εαυτό μου να δοκιμαστώ σε αυτό το καμίνι γιατί έπρεπε να επιβεβαιώσω μέσα από την εμπιστοσύνη του κόσμου τα όσα είχα χτίσει έως τότε. Η ζωή με δικαίωσε.

-Ο κ. Τσίπρας έχει διατυπώσει ποικίλες προτάσεις συνεργασίας με τα υπόλοιπα αριστερά κόμματα χωρίς αποτέλεσμα έως τώρα. Τα ανοίγματα αυτά μήπως σημαίνουν φόβο για χαμηλά ποσοστά του Συ.Ριζ.Α. στις επερχόμενες εκλογές ή είναι κάτι παραπάνω;

Οι πρωτοβουλίες του Α. Τσίπρα επιβεβαιώνουν την εκτίμησή μου ότι πρόκειται για έναν πολιτικό που θέτει το συμφέρον της κοινωνίας και της πατρίδας πάνω από το προσωπικό και κομματικό συμφέρον. Η πρωτοβουλία του για τη συγκρότηση ενός πατριωτικού, εναλλακτικού, κοινωνικού, αναπτυξιακού μετώπου με πυρήνα την Αριστερά δείχνει αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη.

-Είναι εφικτή κατά τη γνώμη σας η ανασυγκρότηση της Αριστεράς και αν ναι, ποια είναι η συνταγή;

Προσωπικά εκτιμώ ότι το αποτέλεσμα των εκλογών θα διαμορφώσει ένα νέο πολιτικό τοπίο και θα επιβάλει στην αμήχανη Αριστερά νέες στρατηγικές και προτεραιότητες.

-Ποιους διεκδικείτε να εκφράσετε και να εκπροσωπήσετε στη νέα Βουλή της 7^ης Μάιου;

Παραμένω αδιαπραγμάτευτος υποστηρικτής του κοινωνικού κράτους, της κοινωνικής δημοκρατίας και της οικονομικής δικαιοσύνης. Θα υπερασπιστώ μία Ελλάδα και μία Ευρώπη με επίκεντρο την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Θα συμβάλλω στη διεκδίκηση των κατοχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας από τη Γερμανία και θα διεκδικήσω μαζί με όλους όσους συμφωνούν, την κατοχύρωση ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος. Θα απαιτήσουμε το κόστος του κουρέματος των ασφαλιστικών ταμείων των 16 δις που μετέτρεψε σε ομόλογα η Τράπεζα της Ελλάδος χωρίς να ρωτήσει τα ταμεία, να το υποστούν οι μέτοχοι και όχι τα ταμεία.

Βιογραφικό Σημείωμα

Ο Παναγιώτης Κουρουμπλής γεννήθηκε το 1951 στο Ματσούκι Αιτωλοακαρνανίας και κατάγεται από ποντιακή προσφυγική οικογένεια. Είναι Δρ. κοινωνικών επιστημών, δικηγόρος και εκλέχτηκε τρεις φορές βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στο νομό Αιτωλοακαρνανίας. Από τον Ιούλιο του 2011 που καταψήφισε το μεσοπρόθεσμο είναι ανεξάρτητος βουλευτής.

Το 1961 έχασε το φως του από έκρηξη γερμανικής χειροβομβίδας, απομεινάρι του Β’ παγκοσμίου πολέμου. Πολιτικοποιήθηκε από τα μαθητικά του χρόνια στη Σχολή Τυφλών, ενώ στη συνέχεια εισήχθη με Πανελλήνιες Εξετάσεις στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1974 συμμετέχει ενεργά στους αγώνες του φοιτητικού και λαϊκού κινήματος. Την περίοδο 1976-1981 επικέντρωσε την προσπάθειά του στην οργάνωση της κοινωνικής εξέγερσης των τυφλών με κεντρικά αιτήματα το δικαίωμα στη μόρφωση, στην αξιοπρέπεια και την κατοχύρωση των κοινωνικών τους δικαιωμάτων. Συγκρούστηκε με τους αντιδραστικούς κατεστημένους μηχανισμούς του κράτους, της εκκλησίας και των διαχειριστών της φιλανθρωπίας και διώχθηκε με το Νόμο 4000.

Την περίοδο 1993-1996 διετέλεσε Γενικός Γραμματέας Πρόνοιας του Υπουργείου Υγείας και επιτέλεσε ουσιαστικό έργο με έμφαση στην παιδική προστασία, στην τρίτη ηλικία και στα άτομα με αναπηρία. Η δημιουργία πλήθους καινοτόμων κοινωνικών υποδομών πρόνοιας συνδέθηκε με την περίοδο άσκησης των καθηκόντων του στην εν λόγω θέση.

Για την κοινωνική του δράση τιμήθηκε πολλές φορές από ελληνικούς και διεθνείς φορείς (Ίδρυμα Μ. ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΥ, Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών, τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, Λέσχη Υγείας της Ευρώπης κ.α.). Το 2006 η Ακαδημία Αθηνών τον βράβευσε ως αναγνώριση των κοινωνικών και πολιτικών του αγώνων με σκοπό την οικοδόμηση ενός αποτελεσματικού κοινωνικού κράτους και μίας ανθρώπινης κοινωνίας.

Η συνέπεια στο πολιτικό και κοινωνικό του έργο επέβαλε την παύση της συμπόρευσής του με το ΠΑΣΟΚ του μνημονίου, που αποτέλεσε και την προσωπική του κόκκινη γραμμή ως προς τη συνείδηση και την πολιτική του θέση.

Σήμερα είναι μέλος της προσωρινής συντονιστικής επιτροπής της Ενωτικής Κίνησης για τη συγκρότηση ενός ευρύτερου αριστερού προοδευτικού και δημοκρατικού μετώπου και υποψήφιος βουλευτής Β΄ Αθήνας με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α - ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ.

Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά.