ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΕΙΣ ΕΙΔΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ: ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ Η ΠΙΚΡΗ ΓΕΥΣΗ ΜΙΑΣ ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ

Του Βαγγέλη Αυγουλά

Είναι πραγματικά όμορφο το συναίσθημα του να αισθάνεσαι – και να είσαι και επίσημα- δικαιωμένος  βλέποντας τις σκέψεις και προσπάθειές σου  που προς στιγμήν είχες θεωρήσει χαμένες και αγνοημένες να φτάνουν στο σημείο να χαρακτηρίζονται ορθές και επιβεβλημένες από αυτούς  που είναι γνώστες της πραγματικότητας και ζουν το πρόβλημα καθημερινά. Και ταυτόχρονα αυτή η «δικαίωση», αφήνει μια πολύ πικρή γεύση, για προβλήματα που δε θα έπρεπε να υπάρχουν σε μια ευρωπαϊκή χώρα το 2017…

Και μιλώ για τις προσπάθειές μου να αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο επιχορήγησης των Ειδικών Σχολείων της χώρας. Το συναίσθημα της δικαίωσης και η προσωπική απόφαση για τη συνέχιση του αγώνα - όχι τόσο για μένα αλλά κυρίως για τα παιδιά των Ειδικών Σχολείων-με πλημμύρισαν διαβάζοντας την επιστολή προς τους αρμόδιους, της  Διευθύντριας του 1ου Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Ιλίου κ. Ειρήνης Βερώνη  με αφορμή  την νέα πρότασή μου στο οικείο σχολικό συμβούλιο, για αναθεώρηση του υφιστάμενου πλαισίου κατανομής πιστώσεων στη Σχολική Μονάδα Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του Δήμου Ιλίου.

Στην επιστολή της, η Διευθύντρια,  μιλά για «ανισότητα που διαπιστώνεται στην κατανομή των προβλεπόμενων πιστώσεων ανάμεσα στις σχολικές μονάδες γενικής αγωγής και στην υφιστάμενη της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης ( Ε.Α.Ε)- Ειδικό Δημοτικό Σχολείο - που λειτουργεί στη δικαιοδοσία και τα διοικητικά όρια του Δήμου Ιλίου». Η κυρία Βερώνη ξέρει πολύ καλά τι πρότεινα και ξέρει πολύ καλύτερα τι λέει και τι γράφει. Γι αυτό και η επιστολή της με γέμισε χαρά και ικανοποίηση παρά τις αρχικές μου απογοητεύσεις όταν πριν από  λίγους μήνες, είχα δει τις αρχικά εγκριθείσες προτάσεις μου να … εξαφανίζονται και να μην εφαρμόζονται, καίτοι είχαν συμπεριληφθεί σε δημόσια προδιαβούλευση νομοσχεδίου, το Καλοκαίρι του 2016. Τα είχα αναδείξει το θέμα και ως Αντιδήμαρχος στο Ίλιον, μακάρι λοιπόν τη στάση του Δημοτικού μας Συμβουλίου να την αντιγράψουν και άλλοι δήμοι και η πίεση να μεγαλώσει και το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο εν τέλει να αλλάξει.

Τι διαπιστώνει εγγράφως – μεταξύ άλλων- η Διευθύντρια του 1ου Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Ιλίου:

«Το υφιστάμενο πλαίσιο κατανομής των τακτικών εγκεκριμένων χρηματοδοτήσεων που γίνεται με απόφαση της Σχολικής Επιτροπής Πρωτοβάθμιας  Εκπαίδευσης Δήμου Ιλίου και με βάση το οποίο διενεργούνται οι πιστώσεις των λογαριασμών των Συμβουλίων Σχολικής Κοινότητας για την κάλυψη των αναγκών των αντίστοιχων σχολικών μονάδων, θεωρούμε ότι αδικεί κατάφωρα τη σχολική μονάδα Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης  καθώς δεν λαμβάνει υπόψη τις ειδικότερες και αυξημένες ανάγκες της αναφερόμενης σχολικής μονάδας με αποτέλεσμα να υποχρηματοδοτείται σε σχέση με τις πιστώσεις που αναλογούν και αφορούν στη λειτουργία των σχολείων της γενικής αγωγής». 

Και το πιο κρίσιμο σημείο της επιστολής: «θεωρούμε σκόπιμο να αναφερθεί ότι μολονότι οι πάγιες τρέχουσες δαπάνες που αφορούν σε θέρμανση, ύδρευση, ηλεκτροδότηση, τηλεφωνία, είναι, κατά γενική εκτίμηση, αδιαφοροποίητες και κοινές για όλα τα σχολεία, οι σχολικές μονάδες Ειδικής Αγωγής  επιφορτίζονται με επιπλέον δαπάνες παραγωγής και χρήσης κυρίως έντυπου αλλά και ηλεκτρονικού παιδαγωγικού- εκπαιδευτικού υλικού που είναι ανάγκη να ανταποκρίνεται στις εξατομικευμένες εκπαιδευτικές ανάγκες κάθε μαθητή/τριας, μιας και η  χρήση των σχολικών εγχειριδίων που αφορά στη γενική αγωγή είναι σημαντικά περιορισμένη.

Η καθημερινή διδακτική πράξη επιβάλλει τη χρήση από τους μαθητές μας κατάλληλου εξατομικευμένου εκπαιδευτικού υλικού που είτε αυτό, συχνότερα, παράγεται από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς της σχολικής μας μονάδας είτε αναζητείται προς αγορά από εξειδικευμένα εκπαιδευτικά κέντρα».

Και η ουσιώδης κατάληξη : «Με βάση όσα περιγράφηκαν παραπάνω και με τη βοήθεια του ενδεικτικού παραδείγματος που αναδεικνύει με σαφήνεια και επάρκεια την αδήριτη ανάγκη αλλαγής των κριτηρίων, εισηγούμαστε την αναθεώρηση του υφιστάμενου πλαισίου κατανομής πιστώσεων στη μοναδική Σχολική  Μονάδα  Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του Δήμου Ιλίου ώστε η χρηματοδότησή της να γίνεται εφεξής με όρους ισοτιμίας και με βασικό κριτήριο τις ειδικότερες και αυξημένες ανάγκες της σχολικής μας μονάδας για την ορθολογικότερη αντιμετώπιση των λειτουργικών τους αναγκών».     

Έχουμε ακόμα δρόμο μπροστά μας για την επίτευξη του αυτονόητου, αλλά ο δρόμος είναι ο σωστός.