Του Βαγγέλη Αυγουλά
Εγώ, ως ένας νέος άνθρωπος ,
δικηγόρος και κοινωνικά πολιτικοποιημένος, που τα τελευταία χρόνια αναμίχθηκα
«ακροθιγώς» με την πολιτική, πάντα διάβαζα και ακόμα διαβάζω για να μαθαίνω πιστεύοντας
. Και μέσα από τη νεανική μου «αθωότητα», συνήθισα να πιστεύω τα επίσημα
κείμενα με υπογραφές, αφού άλλωστε η επιστήμη που υπηρετώ είναι επιστήμη
Κειμένων, γραπτών συμφωνιών και τήρησής τους.
Pacta sunt servanda
λοιπόν. Λατινική φράση. Και Ελληνική. Από αρχαιοτάτων χρόνων. Που σημαίνει «Οι
συμφωνίες πρέπει να τηρούνται». Και σήμερα ισχύει ως διεθνής όρος που
σημαίνει ότι οι συμφωνίες είναι τηρητέες και αποτελεί αξίωμα που διέπει
τις διεθνείς Συμφωνίες - Συνθήκες εκ των οποίων οι υποχρεώσεις που
αναλαμβάνονται εκ μέρους των συμβαλλομένων θα πρέπει να τηρούνται.
Το «σπέρμα», η αρχή
νομοθεσίας περί της υποχρεώσεως τήρησης των συμφωνημένων συμβάσεων βρίσκεται
στους «Νόμους» του Πλάτωνα.
Η συνθήκη της Λοζάνης
ΕΙΝΑΙ μια συνθήκη ειρήνης . Οι διαπραγματεύσεις για την οριστική
αποκατάσταση της ειρήνης στην Ανατολή ξεκίνησαν στις 20 Νοεμβρίου 1922. Τελικά,
η Συνθήκη Ειρήνης (αποτελούμενη από 5 μέρη με 143 Άρθρα), μαζί με επιπλέον
συμβάσεις και πρωτόκολλα (συνολικά 104 Άρθρα), υπογράφηκε στις 24/7/1923 στη Λοζάνη
από τους πληρεξούσιους των κυβερνήσεων της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, της
Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ιαπωνίας, της Ελλάδας, της Ρουμανίας, του
Σερβο-Κροατο-Σλοβενικού κράτους, των ΗΠΑ, της Τουρκίας, της Βουλγαρίας, της
Ρωσίας, του Βελγίου και της Πορτογαλίας.
Συνεπώς τι αμφισβητεί, τι
προσπαθεί να αμφισβητήσει, να μετατρέψει, να παραβεί ο Ερντογάν; Και είναι
δυνατόν; Μια πολύ καλά τοποθετημένη νομικά αναλυτική σκέψη πάνω σ’ αυτή την
πολυσυζητούμενη «αμφισβήτηση», διάβασα στο thrakitoday.com, σε
αναδημοσίευση άρθρου της Γεωργίας Ανδρέου – Μιχαηλίδη από το http://www.onalert.gr.
Λέει – μεταξύ άλλων- η κυρία
Μιχαηλίδη: «Παρατηρώντας την Τουρκία τις τελευταίες δεκαετίες είναι φανερό ότι η
Άγκυρα διατηρεί σταθερή την εξωτερική της πολιτική, ενώ η Αθήνα ακολουθεί
ονειροβατώντας μια ηττοπαθή πολιτική. Ακόμη και στο θέμα της Κύπρου, με
ολοφάνερη την αυθαίρετη καταπάτηση της Συνθήκης της Λωζάννης από την Τουρκία,
αποδείχθηκε ελλιπής ο χειρισμός της Ελληνικής πλευράς να εμποδίσει την
παραβίαση της συνθήκης που παρά την τουρκική στάση παραμένει σε ισχύ.
Ο Ερντογάν διατύπωσε με άλλα
λόγια κάτι που υποστηρίζει η Άγκυρα από το 1996. Η επιδερμική στάση της Αθήνας
στην τουρκική πρόκληση μετά την σύγκληση του ΚΥΣΕΑ δεν είναι η ενδεδειγμένη. Η
Άγκυρα δεν πρόκειται να μαζευτεί με μηνύματα του ελληνικού ΥΠΕΞ στο Twitter.
Είναι επιτακτική η ανάγκη για εμπεριστατωμένη, επίσημη ενημέρωση των Ευρωπαίων
εταίρων, των Βρυξελλών και των Ηνωμένων Εθνών άμεσα.
Πόσο άσχημα προβάλλει να
υστερούμε δηλώσεων της Γερμανίας που έκανε πρώτη αναφορά στο Διεθνές Δίκαιο και
μετά καταϊδρωμένη να εμφανίζεται η Ελλάδα που είναι και άμεσα θιγόμενη ;
Ποιος μπορεί να φέρει
αντίρρηση ότι η απάντηση της Αθήνας στην προκλητικότητα της Άγκυρας πρέπει να
είναι άμεση και αυστηρή;»
Το έγραψα στην αρχή: Είμαι
αρκετά νέος ακόμα και η εμπειρία μου στην άσκηση ενεργού πολιτικής
/ διπλωματικής ενασχόλησης με τόσο σοβαρά θέματα πολύ μικρή. Γι αυτό και δεν
μπαίνω στην ουσία της δίκαιης, νομικά υποστηριζόμενης και ευέλικτης
άσκησης εξωτερικής πολιτικής . Αλλά δεν θέλει και μεγάλη σοφία για να καταλάβει
κανείς ότι μια πολυεπίπεδη, πολυμερής Συνθήκη Ειρήνης με διάρκεια ζωής
κοντά στα 100 χρόνια ΔΕΝ αλλάζει με μονομερείς ενέργειες, δηλώσεις και
«πονηράδες».
Και ιδίως όταν κανείς
παρακολουθεί τι γίνεται τριγύρω μας και διαβάσει την εξειδικευμένη
νομική ανάλυση της κυρίας Μιχαηλίδου: « Είναι η συνθήκη της Λοζάνης επωφελής
για μας η για τους γείτονες;» αναρωτιέται. Και συμπληρώνει: « Η συνθήκη της Λοζάνης
είναι μια συμφωνημένη, υπογεγραμμένη νομική πράξη. Με βάση την νομική αυτή
πράξη -όσο και αν φαίνεται παράδοξο- η αποκατάσταση της Ελλάδας και των
ανταλλαγμένων Ελλήνων είναι αυτή, η οποία εγγυάται όχι μόνον την ακεραιότητα
της Τουρκίας, αλλά και τη σταθερότητα της Μέσης Ανατολής».
Συνεπώς ; Για ποιο πράγμα
συζητάμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου