meallamatia.blogspot.gr

meallamatia.blogspot.gr

Παρασκευή 21 Αυγούστου 2015

ΕΞΑΡΣΗ ΣΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ: ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕ;


Μέσα Αυγούστου 2015. Η Ελλάδα «βουλιάζει» από κάθε λογής μετανάστες, χιλιάδες πρόσφυγες, «λαθραίους» , παράνομους, απλώς απελπισμένους, ολόκληρες οικογένειες- θύματα πολέμου , φτώχειας και δυστυχίας, διωγμένους από τη Συρία, «φευγάτους» από το Αφγανιστάν,  ανεπιθύμητους ή αποξενωμένους από το Πακιστάν ή απογοητευμένους  από τις προοπτικές τους εκεί κι από άλλες, γειτονικές χώρες, καταληστευμένους από φρικτά κυκλώματα δουλεμπόρων  που μέσω της …φιλικής Τουρκίας σκυλοπνίγονται στο Βόρειο Αιγαίο αναζητώντας σωτηρία. Η Κως , ένα από τα κυριότερα «καταφύγια» τους, αθώο, ήδη μισο- κατεστραμμένο  «θύμα» των περιστάσεων. Όπως κι η Λέσβος. Κι η Λέρος. Κι άλλα νησιά μας. Η Ελλάδα ζει έναν πραγματικό εφιάλτη. Όχι σαν κι αυτόν που ζουν οι χιλιάδες «διωγμένοι», άμεσα ή έμμεσα. Διαφορετικό. Αλλά εφιάλτη.

Κι εγώ, μαζί με τους στολίσκους των υποψήφιων θυμάτων, τέσσερις  μέρες στην Κω, στο μέσο του Αυγούστου. Τέσσερις  μέρες, συνέχεια όσων ζει η οικογένεια μου που αναγκάζεται να κατοικεί εκεί μόνιμα τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Μαθαίνω όλα τα «νέα» τηλεφωνικά. Και παρέα με όλους τους Έλληνες,  παρακολουθώ με έντονο προσωπικό «χρώμα» τα συμβαίνοντα τους τελευταίους μήνες.

Τα «συμβαίνοντα»; Η ζωή, μπορεί να πασχίζει να βρει τις ισορροπίες της, αλλά σε κάθε περίπτωση, συνεχίζεται. Σ' όλα τα νησιά μας που έκαναν το «έγκλημα» να βρίσκονται δίπλα στα Τουρκικά παράλια.

Οργανωμένη μεταναστευτική πολιτική; Δεν είχαμε ποτέ ως χώρα. Πόσα λεφτά παίρνουμε από την Ε.Ε. για την αντιμετώπιση του προβλήματος και αν μας φτάνουν; Δεν έχει απαντηθεί αυτό ακόμα συγκεκριμένα και υπεύθυνα, από κανέναν. ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ. Ο αρμόδιος Επίτροπος στην Ε.Ε.; Θα τον ήθελα πιο δυναμικό τον κ. Αβραμόπουλο. Η αρμόδια Υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής; Φιλότιμη και εργατική σίγουρα. Αλλά ανέλαβε καθήκοντα λιγότερο προετοιμασμένη ή διαβασμένη από όσο θα έπρεπε.

Ήξερα ότι πάω κοντά στους δικούς μου και παράλληλα κοντά στην αγωνία των μόνιμων κατοίκων του νησιού για την επιστροφή τους σε μια πιο λειτουργική καθημερινότητα. Κοντά σε χιλιάδες πρόσφυγες που ταλαιπωρούνται, ταλαιπωρώντας παράλληλα – χωρίς να το θέλουν- τους κατοίκους, έχοντας ωστόσο διασφαλίσει στην Ελλάδα το πολυτιμότερο αγαθό: Τη ζωή τους.

Βράδυ Δευτέρας 17 Αυγούστου. Πλησιάζω το «Ελευθέριος Βενιζέλος» που γεννά κάποιες ελπίδες. Περίπου 1.200 είχαν ήδη επιβιβαστεί .Από το πλοίο ακούγονταν τραγούδια, ρυθμικά χειροκροτήματα, χαρούμενες φωνές. Άγνωστο το χρονικό διάστημα παραμονής τους στην Ελλάδα. Αλλά το καθήκον μας, το κάναμε.  Με μεγάλο κόστος. Αλλά το κάναμε.

«Τόσες χιλιάδες άνθρωποι πού πλένονται; Πού αφοδεύουν»; Ένας ηλικιωμένος μας πλησιάζει και αναρωτιέται φωναχτά, δείχνοντας μας τα αντίσκηνα που έχουν παραμείνει σ όλη την παραλία. «Σε λίγο έρχεται Χειμώνας. Έτσι όπως πάμε, σύντομα θα  αντιστοιχεί ένας μετανάστης σε έναν μόνιμο κάτοικο του νησιού. Φοβόμαστε. Η ζημιά μας είναι ανυπολόγιστη» . Αγανακτισμένος τόνος στη φωνή του. «Έχουν έρθει και άνθρωποι που πεινάνε. Αλλά έχουν έρθει και άνθρωποι με χρήματα, που κάνουν τζίρο στα μαγαζιά μας και τους χαλάμε συχνά 500ευρα», μου εξηγεί ένας άλλος. Π.χ. Κάποια εστιατόρια προσαρμόστηκαν αμέσως και ενέταξαν στο μενού τους Ανατολίτικη κουζίνα.

Έμαθα πολλά και από αυτή την επίσκεψή μου στην Κω. Αλλά γύρισα χωρίς απάντηση στο καίριο ερώτημα: «ΚΑΝΕΙΣ δεν το περίμενε»;


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου