ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟ ΕΙΔΙΚΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΙ ΛΥΚΕΙΟ ΙΛΙΟΥ...ΓΙΑ ΠΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΑΚΟΜΑ;;;

Οι μαθητές του Ειδικού Γυμνασίου και Λυκείου δεν έχουν προαύλιο και ακόμη και τις ηλιόλουστες ημέρες κοιτούν τον ήλιο από τα παράθυρα των εσωτερικών διαδρόμων του σχολείου όπου προαυλίζονται, ακριβώς έξω από τις τάξεις τους.

Ένα γυμναστήριο που παραχωρήθηκε από το Εθνικό Κέντρο Αποκατάστασης προς χρήση στο σχολείο, παραμένει εγκαταλελειμμένο, βρώμικο και χτυπημένο από τους σεισμούς, χρόνια χαρακτηρισμένο κίτρινο και ακατάλληλο προς χρήση από τα παιδιά εάν δεν επισκευαστεί άμεσα.

Αίθουσες χωρίς πόρτα και άμεση πρόσβαση σε διάδρομο που στην πρώτη περίπτωση κινδύνου εν ώρα λειτουργίας του σχολείου κανείς δε θέλει να φανταστεί τι θα συμβεί…

Σχολικός νοσηλευτής δεν υπάρχει. Δύο άτομα βοηθητικό προσωπικό πρέπει να καλύψουν τις ανάγκες όλου του Γυμνασίου, ενώ θα έπρεπε να υπάρχουν τουλάχιστον τρία. Ίδιος ακριβώς αριθμός και ίδια η έλλειψη και στο Λύκειο. Και τι γίνεται αν κάποιος από τους δύο του βοηθητικού προσωπικού χρειαστεί άδεια ή αρρωστήσει;;; Δυστυχώς, χαμός…

Στο Γυμνάσιο γίνεται διδακτικό εξάωρο αντί επταώρου και αυτό κουτσουρεμένο, εξ αιτίας των κενών σε εκπαιδευτικούς. Στο Ειδικό Λύκειο «δανείζονται» ψυχολόγο μόνο για δύο μέρες τη βδομάδα, ενώ τα κενά είναι βασικά και σε βάρος των μαθητών, π.χ. δεν υπάρχει καθηγητής Πληροφορικής (=βασικό μάθημα κατεύθυνσης).

Αυτή είναι η εικόνα που ένα μήνα τώρα συναντά ο νεαρός δικηγόρος και Επικεφαλής της Νεολαίας Τυφλών κ. Βαγγέλης Αυγουλάς, ο οποίος ως Δημοτικός Σύμβουλος Ιλίου κλήθηκε πλέον εκπρόσωπος του Δήμου στο σχολικό συμβούλιο του Ειδικού Γυμνασίου και του Ειδικού Λυκείου Ιλίου.

Πρόκειται για αδράνεια, παραλείψεις, αλληλεπικαλύψεις, άγνοια, θαμμένους φακέλους, χαμένες ευκαιρίες  και γραφειοκρατικά εμπόδια, όλα σωρευμένα στις πλάτες των μαθητών με αναπηρία και των καθηγητών τους που έχουν μάθει να ζουν υπό αυτές τις συνθήκες καθημερινά και παρ’ όλα αυτά να τονίσουμε ότι κόντρα στο χάος τα δύο σχολεία λειτουργούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, χάρη στην καθημερινή τιτάνια προσπάθεια συλλογικά του διδακτικού, επιστημονικού και βοηθητικού προσωπικού που τους έχει απομείνει.

Γνώσεις, παρεμβάσεις, αυτοψίες, αλληλογραφία και πρωτοβουλίες χωρίς δεμένη διαρκή αλληλουχία και συνέχεια μεταξύ τους, όλα με καλή προαίρεση αλλά στην ουσία αυτή η αποσπασματικότητα καθυστερεί για χρόνια τις όποιες θετικές εξελίξεις επί των προαναφερόμενων θεμάτων.

«Το ένα κεφάλαιο στο ζήτημα είναι η ιστορική, αντικειμενική ανάλυση των γεγονότων και η αναζήτηση πιθανών ευθυνών. Προς το παρόν αυτό το κεφάλαιο δε με ενδιαφέρει. Δεν το ξεχνάω, θα ασχοληθώ προσωπικά αφού λύσουμε τα καθημερινά φλέγοντα ζητήματα που βαλτώνουν την εξέλιξη των δεκάδων μαθητών με αναπηρία στα δύο αυτά σχολεία.

Από την πρώτη στιγμή που με κάλεσε ο νέος διευθυντής και ο νέος σύλλογος γονέων και κηδεμόνων δήλωσα παρών και δηλώνω εργάτης των συλλογικών τους «Θέλω» θεσμικά και προσωπικά.

Είχα δώσει από κοινού με τον αείμνηστο διευθυντή κ. Κωνσταντάκη και το προσωπικό του σχολείου πολλές μάχες στο παρελθόν και τις είχαμε κερδίσει. Για κάθε θέμα και πρόβλημα που μου έθεταν, εντός και πέραν των αρμοδιοτήτων μου του Αντιδημάρχου,  εξαντλούσα κάθε περιθώριο δράσης και αντίδρασης. Η πρωτοφανής έκταση των προβλημάτων για την οποία τώρα εγώ –όπως και πολλοί άλλοι- για πρώτη φορά ενημερώνομαι σε βάθος, με στενοχωρεί αφάνταστα γιατί λαμβάνει χώρα γεωγραφικά στην πόλη μου. Πιστεύω πως χρονικά τώρα και σε συνδυασμό με τις πολιτικές αλλαγές γύρω μας θα πρέπει να παίξουμε το τελευταίο μας χαρτί του έσχατου συλλογικού μας αγώνα και να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τη σελίδα στην Ειδική Εκπαίδευση κυνηγώντας ένα πιο μόνιμο δικαιολογημένο χαμόγελο στα πρόσωπα όλων όσων ζουν την εκπαιδευτική τους ζωή στο Ειδικό Γυμνάσιο και στο Ειδικό Λύκειο Ιλίου. Γι’αυτό και προσωπικά αναλαμβάνω όποια πρωτοβουλία μπορώ να σκεφτώ, άμεσα και προς πάσα κατεύθυνση.

Ίσως η πρόσφατη επίσκεψη στο σχολείο της νέας Περιφερειάρχη κας Ρένας Δούρου, της οποίας τις ευαισθησίες έχω διαπιστώσει στο παρελθόν και προσωπικά, να μπορεί να αποτελέσει τη γέφυρα μεταξύ των πολλών εμπλεκόμενων φορέων και να οριστεί η αφετηρία ενός αποτελεσματικότερου συντονισμού των συλλογικών προσπαθειών όλων για επίλυση των προβλημάτων. Καταθέτω όλες μου τις δυνάμεις και την ορμή της νεανικής μου όρεξης για δουλειά ώστε να κερδίσουμε επιτέλους τα αυτονόητα, έστω και τώρα».

 Αυτά δηλώνει δημόσια ο Τ. Αντιδήμαρχος Ιλίου Βαγγέλης Αυγουλάς και με βαθιά συγκίνηση θυμάται την τελευταία επίσημη επιστολή που είχε λάβει από τον αείμνηστο συμπατριώτη του τ. Διευθυντή του Ειδικού Σχολείου κ. Ιωάννη Κωνσταντάκη, ο οποίος μεταξύ άλλων του έγραφε:

«Την εποχή της τρόϊκα Του τρίτου μνημονίου Εσύ γιατρεύεις τις πληγές Του ανθρώπινου ποιμνίου.

Ένα μονάχα ευχαριστώ Αλλά πολύ μεγάλο Γι εκείνα που μας πρόσφερες Αυτά και τίποτα άλλο»…

Το «Με Άλλα Μάτια» θα συνεχίσει να επιστρατεύει το μόνο όπλο που διαθέτει, αυτό της δημοσιότητας γι’αυτό το τόσο σοβαρό θέμα που εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι «έμπαινε κάτω από το χαλί» τόσα χρόνια, πάντα υπέρ του αγώνα κόντρα στο κοινωνικό τέλμα.