ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΥΜΠΟΥΡΟΠΟΥΛΟΣ: "ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΟΥ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΜΟΥ ΣΕ ΤΟΥΑΛΕΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΑΝ ΣΚΥΛΙ"

Στέλιος Κυμπουρόπουλος: «Είναι δικαίωμά μου να κάνω την ανάγκη μου σε τουαλέτα και όχι σα σκυλί» Στέλιος Κυμπουρόπουλος: Είναι απαράδεκτο στο κέντρο της Αθήνας, στο Γκάζι, γεμάτο από ζωή ένα άτομο με κινητική αναπηρία να μη μπορεί να νιώθει ελεύθερο και να κατουρήσει όποτε θέλει. Είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΟΥ να μπορώ να βγω και να κάνω την ανάγκη μου σε τουαλέτα με σεβασμό στον άνθρωπο και στην ιδιωτικότητα και όχι σα σκυλί στη ρόδα ενός αυτοκινήτου. Γιατί έτσι ένιωσα σήμερα εδώ που βρέθηκα! Και αναρωτιέμαι πάλι ποιος ορίζει τι είναι αναπηρία... μάλλον η κατασκευή της κοινωνίας. Ήμουν 12 ετών το 1998, όταν είχα δει και θαυμάσει, όπως και όλος ο ελληνικός λαός τον Στέλιο Κυμπουρόπολο, να είναι σημαιοφόρος της γαλανόλευκης ενώ παρήλαυνε με το αναπηρικό του καροτσάκι στο Κορωπί.

Είχα συγκλονιστεί και είχα εμπνευστεί από το κουράγιο και τη θέληση αυτού του παιδιού.

Τώρα, 16 χρόνια μετά, είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω από κοντά και να του πάρω συνέντευξη, με αφορμή μια ανάρτηση αγανάκτησης που έκανε στο προσωπικό του προφίλ στο Facebook αλλά και την απόφαση του να κατέβει υποψήφιος στις επερχόμενες ευρωεκλογές.

Συναντηθήκαμε σε ένα πολυσύχναστο καφέ στην πλατεία Αγίας Ειρήνης. Αφού παραγγείλαμε και μιλήσαμε off the record, ξεκινήσαμε τη συνέντευξη σχολιάζοντας αρχικά την ανάρτηση που είχε  κάνει προ ημερών στα social media η οποία μάλιστα κοινοποιήθηκε πολλές φορές, «μάζεψε» σχόλια
συμπαράστασης αλλά και like!

Για όσους δεν το γνωρίζουν ο Στέλιος είχε γράψει: «Είναι απαράδεκτο στο κέντρο της Αθήνας, στο Γκάζι, γεμάτο από ζωή ένα άτομο με κινητική αναπηρία να μη μπορεί να νιώθει ελεύθερο και να κατουρήσει όποτε θέλει. Είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΟΥ να μπορώ να βγω και να κάνω την ανάγκη μου σε τουαλέτα με σεβασμό στον άνθρωπο και στην ιδιωτικότητα και όχι σα σκυλί στη ρόδα ενός αυτοκινήτου. Γιατί έτσι ένιωσα σήμερα εδώ που βρέθηκα! Και αναρωτιέμαι πάλι ποιος ορίζει τι είναι αναπηρία... μάλλον η κατασκευή της κοινωνίας! ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ!!!»

Του ζητάω να μου σχολιάσει την ανάρτηση αυτή και παίρνοντας το ύφος οργής που είχε εκείνη την ημέρα μου τόνισε «Ήταν μια δημοσίευση αγανάκτησης και απόγνωσης! Είμαι άνθρωπος, κυκλοφορώ, βρίσκομαι σε πολλά σημεία καθημερινά και θέλω να είμαι ελεύθερος να κινούμαι. Και το να μπορώ να κάνω την ανάγκη μου όπως την κάνει ο κάθε ένας άνθρωπος είναι υποχρέωση της κοινωνίας.

Είναι υποχρέωση του κράτους που διαμορφώνει την καθημερινότητά μας.

 

Όταν λοιπόν δεν έχω το δικαίωμα να κάνω την ανάγκη μου τότε εξοργίζομαι και εκείνη τη στιγμή που έκανα τη δημοσίευση πραγματικά εξοργίστηκα. Ένιωσα ντροπή για το γεγονός ότι δεν μπορούσα να πάω σε μια τουαλέτα ανθρώπινα με σεβασμό στον πολίτη. Δεν  υπάρχει σεβασμός από μεριάς κράτους στην διαφορετικότητα ούτε στις ανάγκες του ανθρώπου.»

Ο Στέλιος που γεννήθηκε με νωτιαία μυϊκή ατροφία, εξαιτίας της οποίας σταδιακά έχασε την ικανότητα που είχε ως τα 13-14 χρόνια του να κινεί τα άνω άκρα, μας μιλά με υπερηφάνεια για τους γονείς τους που όπως επισημαίνει είναι οι «υποστηρικτές του» όλα αυτά τα χρόνια.

«Πάντα δίπλα μου είχα και έχω τους γονείς μου. Ήταν η αρχή μου για να καταλάβω με τη στάση τους και την προσπάθειά τους ότι ναι μεν διαφέρω αλλά από εκεί και πέρα η διαφορετικότητα δεν είναι το επίκεντρο αλλά είναι μια κατάσταση με την οποία απλά πρέπει να πορευτώ.» ανέφερε και πρόσθεσε εντυπωσιάζοντας με πως «Πολλές φορές ακούω στη ζωή μου “ξεπέρασε την αναπηρία του”, “είναι δυνατός”, “δύναμη ψυχής”, “είναι ήρωας”, “μα πως τα καταφέρνει;” Όμως δεν είναι αυτό.

Δεν κάνουμε συγκριτικό τεστ με άτομα που δεν έχουν αναπηρία. Μαθαίνουμε απλά να ζούμε με τα εργαλεία που έχουμε.

Για να καταλάβεις, Στέλιος σημαίνει γιατρός, δραστήριος τρελός ταξιδιάρης, χαβαλεντζής και άτομο με αναπηρία. Δεν είμαι άτομο με αναπηρία και μετά  όλα αυτά.»

Μου μίλησε για τα χρόνια που ξεκίνησε το σχολείο και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε. Οι δάσκαλοι έλεγαν στους γονείς του να τον πάνε σε ειδικό σχολείο κάτι που ίδιοι δεν δέχτηκαν και με πείσμα κατάφεραν να τον πάνε σε κανονικό.

«Βράχος» δίπλα του πάντα η μητέρα μου η οποία όλες τις ώρες που ο Στέλιος ήταν στο σχολείο, εκείνη περίμενε από έξω μέσα στο αμάξι της, σε περίπτωση που χρειαστεί κάτι.

Όσο για το αν κοινωνικοποιήθηκε εύκολα, η απάντηση είναι ΝΑΙ! Και σε αυτό οι γονείς του τον βοήθησαν πολύ καθώς τον προέτρεπαν να κάνει συνεχώς καινούργιες παρέες, να έχει μια φυσιολογική ζωή.

«Τα παιδιά με δέχτηκαν και με αγάπησαν για αυτό που είμαι.» μου λέει συγκινημένος.

Ο Στέλιος σπούδασε Ιατρική και τώρα κάνει την ειδικότητά του στην Ψυχιατρική. Εκτός από όλες τις άλλες ασχολίες του όμως, αποφάσισε να κατέβει υποψήφιος στις ευρωεκλογές με τον συνδυασμό
«Πράσινοι-Αλληλεγγύη-Δημιουργία-Οικολογία».

Πώς όμως αλήθεια αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική;

«Το κίνητρό μου για να ασχοληθώ με τις ευρωεκλογές ήταν πολλαπλό. Κατά καιρούς, έχω έρθει σε επαφή με διάφορα συνέδρια και με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο λόγω της ανάγκης μου να προσπαθήσω με όποιον τρόπο μπορώ να διεκδικώ τα δικαιώματα των ανθρώπων με αναπηρία.

Αυτή η εμπλοκή έγινε ενδιαφέρον και έτσι όταν μου έγινε η πρόταση από τον επικεφαλής του συνδυασμού, τον κύριο Νίκο Κουτσογιάννη, δέχτηκα αμέσως».

Στη συνέχεια ξεκαθάρισε τους λόγους για τους οποίους επέλεξε τον συγκεκριμένο συνδυασμό.

«Αποφάσισα να συνεργαστώ με το συγκεκριμένο συνδυασμό επειδή είναι νεοσύστατος. Ο επικεφαλής του, που είναι ευρωβουλευτής ήταν από τους λίγους που ασχολήθηκε με θέματα ανεξάρτητης διαβίωσης δηλαδή με θέματα που αφορούν τα άτομα με αναπηρία.»

«Στόχος μου να αλλάξω την καθημερινότητα των αναπήρων. Πιστεύω ότι αυτό που ζούμε τώρα δεν είναι Ευρωπαϊκή Ένωση και Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Θέλουμε μια καλύτερη Ευρώπη που να είναι ένωση του πολίτη και όχι της οικονομίας.» καταλήγει.

Η συνέντευξη ήρθε στο τέλος της, ο Στέλιος, έφυγε και εγώ έμεινα με ένα απίστευτο συναίσθημα χαράς που γνώρισα έναν τόσο αξιόλογο και γλυκό άνθρωπο.

Πηγή: http://www.star.gr/