ΕΡΝΤΟΓΑΝ: "ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΟΥ ΒΡΥΧΑΤΑΙ" Η' ΣΟΒΑΡΕΣ ΚΡΥΦΕΣ ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ;

Του Βαγγέλη Αυγουλά

Ιούνιος 2017 και επιτρέψτε μου την έκφραση της «ταπεινής» μου γνώμης ότι σήμερα, δυο είναι οι πιο αντιπαθείς πολιτικοί ηγέτες  για τους Ευρωπαίους – και τους Έλληνες φυσικά-  : Ο Τούρκος «σουλτάνος»  Ταγίπ Ερντογάν και ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ. Με τα λόγια τους, τις δηλώσεις τους, τις πράξεις και τις αποφάσεις τους, τη δημοσιοποίηση προθέσεών τους  σε εσωτερικό και διεθνές επίπεδο έχουν – τουλάχιστον αυτή τη στιγμή- κατορθώσει να γίνουν  από αντιπαθείς μέχρι και απωθητικοί ηγέτες. Και όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν τα πάνε καθόλου καλά και μεταξύ τους.

Ο ήδη «απωθητικός» για τους περισσότερους- Τράμπ, μέσα σε μόλις μία μέρα ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων με την ανακοίνωση της απόσυρσης των ΗΠΑ από την Συνθήκη του Παρισιού για το κλίμα. Ηγέτες και οργανισμοί από όλο τον κόσμο, ακόμα και συνεργάτες του, βάλλουν  κατά της απόφασης του, προβληματίζονται και σε συνδυασμό με τι συμπεριφορά του.

Κι όσο για τον «γείτονα» Ερντογάν, ξέφυγε πλέον από τις παραβιάσεις στο Αιγαίο , τις αντιδημοκρατικές συμπεριφορές μέσα στην Τουρκία και τα διάφορα μέτωπα που έχει ανοίξει στην περιοχή υπονομεύοντας - συνειδητά πλέον- τις διαδικασίες για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση  και έφτασε στο σημείο να …. απειλεί τον Τραμπ και τις Ηνωμένες Πολιτείες λέγοντας :  «Προσέξτε γιατί θα έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ. Είναι πολλοί αυτοί  που θέλουν να διαμελίσουν την Τουρκία». Και αυτά είναι λόγια του. Εκτός κι αν η ουσία, «χάθηκε» στη μετάφραση.

Δεν είμαι – ούτε φιλοδοξώ να γίνω – γεωπολιτικός αναλυτής αλλά κι αν το ήθελα, θα μού χρειάζονταν αρκετά χρόνια μελέτης και ενασχόλησης ακόμα, ωστόσο  εκφράζω , με κάθε επιφύλαξη για γνώμη που απ΄ ότι διαβάζω και ακούω δεν είναι αποκλειστικά δική μου αλλά  ήδη εκδηλώνεται ως σαρωτική πεποίθηση σ΄ όλο τον κόσμο ως  ερωτήματα : «Μα τι συμβαίνει τέλος πάντων μ αυτούς τους δυο; Πού το πάνε; Τι θέλουν να πετύχουν; Που βασίζονται; Μήπως θεωρούν ότι ασκούν  κάποιου είδους «ριζοσπαστική» επικοινωνιακή  πολιτική; Που θα φτάσουν;»

Κι αν ο Τραμπ, ως ηγέτης της θεωρούμενης ως μιάς από τις  Υπερδυνάμεις στον κόσμο που πριν καλά – καλά εκλεγεί έχει ξεσηκώσει κύματα αντιδράσεων εναντίον του στο εσωτερικό και το εξωτερικό,  δεν αποκλείεται να προσπαθεί νε επιβληθεί μέσα από ακραίες συμπεριφορές ώστε να αισθανθεί ασφαλέστερος στο εσωτερικό της αχανούς χώρας του, ο Εντογάν τι ρόλο μπορεί να παίζει;  Ιδίως με τις τελευταίες ΑΠΕΙΛΕΣ  κατά του Ντόναλντ Τραμπ και της απόφασής του να ενισχύσει στρατιωτικά κουρδικές δυνάμεις; Βεβαίως η επίσκεψή του στο Λευκό Οίκο δεν πήγε καθόλου καλά ενώ οι τραμπούκοι της φρουράς του θεώρησαν την Ουάσιγκτον Κωνσταντινούπολη  και προσπάθησαν να επιβάλουν στην αμερικανική πρωτεύουσα το δικό τους «νόμο». Μα πού στο καλό μπορεί να βασίζεται ο Ερντογάν; Σε ποια υπόγεια συμφωνία; Σε ποια μυστική συνωμοσία;

Βεβαίως ο « μήνας του μέλιτος»  Τραμπ - Ερντογάν  φαίνεται πως έφτασε στο τέλος του, ιδίως μετά την απόφαση Τραμπ να ενισχύσει στρατιωτικά κουρδικές δυνάμεις. Αλλά να …απειλεί ο Τούρκος  «σουλτάνος»  τις Ηνωμένες Πολιτείες λέγοντας  «Να μην έχει κανείς αμφιβολία ότι για να προστατεύσουμε τη χώρα μας, θα πάμε μέχρι εκεί που πρέπει. Γι’ αυτό και είχα πει ότι ένα βράδυ μπορεί να έρθουμε ξαφνικά. Πότε και πού; Μάλλον αυτό δεν θα το ανακοινώσουμε» . Κι αυτό, κατηγορώντας  τις ΗΠΑ ότι έχουν στόχο να διαμελίσουν την Τουρκία. Και προειδοποίησε: «Να μην έχει κανείς αμφιβολία ότι για να προστατεύσουμε τη χώρα μας, θα πάμε μέχρι εκεί που πρέπει. Γι’ αυτό και είχα πει ότι ένα βράδυ μπορεί να έρθουμε ξαφνικά. Πότε και πού; Μάλλον αυτό δεν θα το ανακοινώσουμε» είπε με νόημα διευκρινίζοντας: «Ποιος είναι ο σκοπός του να δίνουν άσυλο και βαρύ οπλισμό σε τρομοκρατικές ομάδες, που μπορούν να διαμορφώσουν έναν τεράστιο στρατό; Κανείς δεν πρέπει να εξαπατά κανέναν. Όταν κοιτάμε στο παρελθόν, αντιλαμβανόμαστε γιατί η μάχη μας απέναντι στην τρομοκρατία δεν καταλήγει εκεί που θέλουμε. Όταν ο ληστής είναι ακόμα μέσα στο σπίτι, η πόρτα δεν μπορεί να κλειδωθεί» λέει χαρακτηριστικά ο Τούρκος Πρόεδρος.

Ο οποίος απείλησε  ότι «Από δω και στο εξής αν δούμε μικρές επιθέσεις να έρχονται από τη Συρία σε δικό μας έδαφος, δε θα κοιτάξουμε αριστερά ή δεξιά( δε θα ζητήσουμε άδεια από κανέναν). Αλλά θα κάνουμε ό,τι είναι απαραίτητο. Γνωρίζουμε καλά τι κάνουν πίσω από την πλάτη μας, εκείνοι που χαμογελούν μπροστά μας».

Ως πολίτης που ενημερώνεται και σέβεται τον εαυτό του, ομολογώ ότι ανησυχώ. Λύσεις και θεωρίες και αναλύσεις δεν τολμώ να διατυπώσω και αφήνω τους ειδικότερους εμού να το πράξουν, τόσο για τον Ερντογάν όσο και για τον Τράμπ. Αλλά ανησυχώ και προβληματίζομαι. Βρίσκομαι, ζω, εξελίσσομαι σε μια χώρα που βρίσκεται «στη μέση» πάρα πολύ σοβαρών εξελίξεων. Και θέλω να ξέρω τι γίνεται τέλος πάντων. Τι πάει να κάνει ο Τραμπ; Με όλους θα συγκρουστεί;  Και ο Ερντογάν; Τι μπορεί να εννοεί;  Μέχρι ποίου σημείου μπορεί να φτάσει τέλος πάντων η τακτική της στρατηγικής, γεωπολιτικής επικοινωνίας; Διότι  «ατυχήματα», ενίοτε, συμβαίνουν. Και την πληρώνουν κυρίως αυτοί που βρίσκονται στη μέση.