Η ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΣΙΑ ΕΝΣΤΑΣΗ 29ΧΡΟΝΟΥ ΤΕΤΡΑΠΛΗΓΙΚΟΥ ΠΟΥ ΠΑΓΩΣΕ ΤΟ ΙΚΑ ΒΟΛΟΥ

Ένα συγκινητικό μάθημα ζωής πήραν μέσα στη εβδομάδα τα μέλη της τοπικής διοικητικής επιτροπής του ΙΚΑ Βόλου. Ενώπιων τους παρουσιάστηκε ένας 29χρονος με τετραπληγία και τα λόγια του ήταν «χαστούκι»… Στο πιστοποιητικό της αναπηρίας του υπήρχε μία υποσημείωση: «ανίκανος για κάθε εργασία». «Αυτός ο χαρακτηρισμός είναι άδικος και με προσβάλλει. Παραδέχομαι ότι χρειάζομαι βοήθεια για να σηκωθώ, να ντυθώ, να μετακινηθώ. Όμως μπορώ να χρησιμοποιήσω τον εγκέφαλό μου, τον ηλεκτρονικό υπολογιστή μου. Σπουδάζω στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και θέλω να δουλέψω, θέλω να προσφέρω», είπε στα μέλη της Επιτροπής ο Αποστόλης Τσαούσης, υποβάλλοντας ένσταση για την αφαίρεση της υποσημείωσης.

Ρεπορτάζ: ΕΛΕΝΗ ΧΑΝΟΥ

Τα μέλη της επιτροπής έμειναν άφωνα. Συνήθως οι ενστάσεις υποβάλλονται με τους πολίτες να ζητούν… κάτι παραπάνω. Πρώτη φορά περνούσε το κατώφλι του γραφείου, ένας νέος, καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, με ποσοστό αναπηρίας 90%, ζητώντας ουσιαστικά ίση ευκαιρία στην απασχόληση και στη ζωή. Το αίτημά του για την αφαίρεση της προσβλητικής για τον ίδιο υποσημείωσης έγινε άμεσα και ομόφωνα αποδεκτό από τα μέλη της επιτροπής. Τα λόγια του νεαρού που ήρθε ενώπιόν τους, τους άγγιξαν, τους συγκίνησαν, τους έδωσαν ένα δυνατό μάθημα ζωής.

Η ίδια η ιστορία όμως του 29χρονου Αποστόλη Τσαούση, είναι ένα μάθημα ζωής, όχι μόνο σε άτομα με αναπηρίες που ενδεχομένως έχουν παραιτηθεί από τον αγώνα για τη ζωή, αλλά και για αρτιμελείς, αφού το παράδειγμά του δείχνει ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο αρκεί να το θέλεις.

Καθηλωμένος σε καροτσάκι μετά από βουτιά στη θάλασσα.

Συναντήσαμε τον Αποστόλη Τσαούτη, στο σπίτι του, στη συνοικία του Αναύρου, όπου διαμένει με την οικογένειά του τα τελευταία πέντε χρόνια. Είναι Βολιώτης στην καταγωγή, γεννήθηκε όμως και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου είχαν μετακομίσει οι γονείς του για επαγγελματικούς λόγους.

Είχε μόλις τελειώσει τη Β’ Λυκείου. Ήταν 17χρονών όταν η ζωή του άλλαξε. Βρισκόταν σε παραλία της Αθήνας μαζί με φίλους, όταν επιχείρησε βουτιά στη θάλασσα. «Δεν ήταν κάποια επικίνδυνη βουτιά ή από μεγάλο ύψος. Όμως βρήκα με το κεφάλι στο βυθό. Έχασα τις αισθήσεις μου. Από τον κραδασμό, έσπασε ένας σπόνδυλος στον αυχένα», περιγράφει ο ίδιος.

Έμεινε δύο μήνες σε νοσοκομείο στην Ελλάδα, πριν απευθυνθεί σε κέντρο αποκατάστασης στη Γερμανία, όπου πέρασε άλλους οκτώ μήνες, πριν επιστρέψει στην Αθήνα για να πάρει το απολυτήριό του. «Μου έμαθαν πώς να ζω με το πρόβλημά μου. Σωματικά δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα. Μπορείς όμως να μάθεις να ζεις με το πρόβλημά σου», λέει.

Κόλαση στην Αθήνα.

Η… πρωτόγονη όμως -στην ενσωμάτωση των ατόμων αναπηρία- κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα, ουσιαστικά, έβαλε τον 29χρονο στο περιθώριο στην Αθήνα.

«Μόλις τελείωσα το λύκειο, έκανα τα χαρτιά μου για το Πανεπιστήμιο. Επέλεξα το Οικονομικό Πανεπιστήμιο και τη σχολή Πληροφορικής. Όμως στην  Αθήνα, οι μετακινήσεις ήταν πολύ δύσκολες. Χρειαζόμουν μιάμιση ώρα από το σπίτι μου μέχρι τη σχολή μου. Κι επειδή η απόσταση ήταν μεγάλη, η μητέρα μου αναγκαζόταν να με περιμένει στο αυτοκίνητο μέχρι να τελειώσω τα μαθήματα. Αλλά και η ίδια η πρόσβαση στο πανεπιστήμιο ήταν δύσκολη. Η ράμπα έχει κλίση 60%. Προσπάθησα να μελετήσω από το σπίτι και να δίνω εξετάσεις στα μαθήματα. Όταν όμως δεν παρακολουθείς τις διαλέξεις, έχεις κενά. Ολοκλήρωσα το πρώτο έτος με δυσκολία και τα παράτησα», περιγράφει ο Αποστόλης Τσαούσης.

Διακρίσεις στην κολύμβηση.

Το ενδιαφέρον του στράφηκε στον αθλητισμό. «Και πριν το ατύχημα μου άρεσε ο αθλητισμός. Ξεκίνησα κολύμβηση. Ήταν μια πρόκληση για εμένα ακριβώς γιατί το ατύχημά μου έγινε στο νερό και μέχρι τότε δεν είχα ξαναμπεί στο νερό. Ήταν μια ευκαιρία να ξεπεράσω τις φοβίες μου», αναφέρει ο 29χρονος.

Ξεκίνησε κολύμβηση το 2010. «Και πάλι όμως η μετακίνηση στο κολυμβητήριο συνιστούσε πρόβλημα. Χρειαζόμουν τουλάχιστον 45-50 λεπτά για να πηγαίνω στο Κολυμβητήριο», λέει. Το 2013 συμμετείχε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κολύμβησης, όπου βγήκε πέμπτος. Το 2014 αναδείχθηκε τέταρτος στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα κολύμβησης.

«Άλλαξε η ζωή μου στο Βόλο».

Η απόφαση του… επαναπατρισμού της οικογένειας στο Βόλο, ήρθε το 2010. «Άλλαξε όλη η ζωή μου όταν ήρθαμε στο Βόλο. Άλλαξε προς το καλύτερο. Έχω τη δυνατότητα να μετακινούμαι μόνος μου από το σπίτι μέχρι το κτίριο Παπαστράτου όπου παρακολουθώ μαθήματα στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και δικτύων.

Το Κολυμβητήριο είναι απόσταση πέντε λεπτών. Νιώθω ότι έχω βγάλει ένα βάρος από τη μητέρα μου. Αν και χρειάστηκε να ξεκινήσω μαθήματα στη σχολή μου από το πρώτο έτος, τα πάω καλά. Είμαι στο τέταρτο έτος σήμερα και τα πάω πολύ καλά. Παράλληλα συνεχίζω τις προπονήσεις και προετοιμάζομαι για την Ολυμπιάδα», αναφέρει ο Αποστόλης Τσαούσης.

Η στήριξη της οικογένειας.

Στόχος του 29χρονου είναι να πάρει το πτυχίο του και να εργαστεί. «Πέρυσι είχαμε πάει με το Πανεπιστήμιο επίσκεψη στη ΝΟΚΙΑ. Θα με ενδιέφερε να απασχοληθώ στον όμιλο. Αρκετοί απόφοιτοι του τμήματός μας πιάνουν εκεί δουλειά. Δεν φοβάμαι τις προκλήσεις. Μπορώ να ανταποκριθώ», επισημαίνει.

Όπως εξηγεί δεν του αρέσουν οι ταμπέλες. «Με πεισμώνει όταν κάποιος λέει ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι. Είμαι όμως τυχερός γιατί έχω την οικογένεια μου που με στήριξε και με στηρίζει. Εμαθα να ζω με το πρόβλημά μου», αναφέρει και υπογραμμίζει ότι στο Βόλο μπορεί να παρακολουθήσει τη ζωή: να πάει σινεμά, μια βόλτα μόνος του στην παραλία, σε ένα μαγαζί να πιει καφέ.

«Η πόλη δεν είναι απόλυτα προσβάσιμη, είναι όμως πολύ καλύτερα απ’ ό,τι στην Αθήνα. Το θέμα είναι με τα πεζοδρόμια που ακόμη και στην Ιάσονος και τη Δημητριάδος δεν είναι προσβάσιμα. Οι ράμπες είναι της κακιάς ώρας. Πρόβλημα υπάρχει και με το πάρκινγκ. Οι θέσεις ΑμεΑ είναι μόνιμα κατειλημμένες από σταθμευμένα αυτοκίνητα. Και στους δρόμους απ’ όπου πολλές φορές αναγκάζομαι να μετακινούμαι, ακολουθώντας πορεία στην άκρη

του οδοστρώματος, οι οδηγοί δεν έχουν πολύ υπομονή».

Πηγή: Εφημερίδα «Ταχυδρόμος τής Μαγνησίας»