Του Βαγγέλη Αυγουλά
Αισθάνομαι αδύναμος και αναποτελεσματικός αλλά κάθομαι να γράψω, γεμάτος οργή, θλίψη , απόγνωση και απογοήτευση. Χωρίς να ξέρω τι τελικά έγινε, ποιος τελικά ήταν υπεύθυνος ( ή αν θα θεωρηθεί υπεύθυνος),αν – και αυτό είναι σίγουρα το λιγότερο- αν η οικογένεια του αθώου θύματος δικαιούται κάποιας «αποζημίωσης», έστω κι αν η όποια αποζημίωση δεν είναι δυνατόν να αντικαταστήσει τον άδικο χαμό ενός παιδιού που βρήκε το θάνατο ενώ έπαιζε, επειδή κάποιος «μάγκας, καραμπουζουκλής και τσαμπουκαλής» πυροβολούσε στον αέρα για… διασκέδαση. Κάθομαι να γράψω γι αυτό το παρανοϊκό δυστύχημα στο Μενίδι που οδήγησε ένα παιδάκι στον τάφο , αφού προηγουμένως το είχαν πάει στο νοσοκομείο όπου οι γιατροί ΔΕΝ ΒΡΗΚΑΝ την τρύπα πού τού είχε κάνει στο κεφαλάκι του ΜΙΑ ΣΦΑΙΡΑ που είχε βγει από την κάννη ενός όπλου – δεν ξέρω τι είδους - που κρατούσε κάποιος «άνθρωπος» που "διασκέδαζε" και πυροβολούσε για πλάκα, πανηγυρίζοντας – λένε οι πληροφορίες- γιατί αφέθηκε ελεύτερη η κόρη του «ανθρώπου» και δεν προφυλακίστηκε για κάποιο αδίκημα.
Κάθομαι να γράψω χωρίς να ξέρω ακόμη όλες τις λεπτομέρειες γι αυτή την τυχαία και άδικη πορεία μιας σφαίρας που ταξίδεψε στον ουρανό και μετά έπεσε, άδικα και τυχαία, 500 μέτρα μακριά, στο κεφάλι του παιδιού που βρισκόταν στο προαύλιο του σχολείου του σε μια γιορτή για τη λήξη της σχολικής χρονιάς και του στέρησε, τυχαία και άδικα τη ζωή. Και δεν ξέρω αν – και πότε- θα μάθω την αλήθεια για το τυχαίο και άδικο περιστατικό και για την εξέλιξη αφού ο «άνθρωπος» που πυροβόλησε άσκοπα, δεν σκόπευσε το 11χρονο παιδάκι αλλά τον ουρανό. Θα βρεθεί; Θα τιμωρηθεί; Με ποια κατηγορία; Για ποιαν αιτία; Για ποιο αδίκημα; Και τι Θα σημαίνει αυτή, η όποια τιμωρία; Θα αποκαθιστά τη δικαιοσύνη; Θα δώσει πίσω το παιδί στους γονείς του; Θα «τακτοποιεί» τα πράγματα για μια εξ αμελείας – αλλά με εγκληματικά αποτελέσματα- ενέργεια ενός συνηθισμένου σε τέτοιες ενέργειες «ανθρώπου», μια ενέργεια που είναι έθιμο και καθεστώς σε πολλές περιοχές, ακόμα και στην πατρίδα μου, την Κρήτη και ουδέποτε υπήρξε η οποιαδήποτε ουσιαστική πρωτοβουλία να καταργηθεί;
Η αστυνομική έρευνα συνεχίζεται , διαβάζω ότι κάποιος παραδέχτηκε ότι εκείνη, την ίδια ώρα, πυροβολούσε με μια καραμπίνα πανηγυρίζοντας σ΄ ένα γλέντι αλλά έχουν βρεθεί και άλλοι κάλυκες και άλλα όπλα και αυτός αφέθηκε ελεύθερος ως αθώος και θα πρέπει να ταυτοποιηθεί το όπλο από το οποίο έφυγε η φονική βολίδα που καρφώθηκε στο κρανίο του 11χρονου και χρειάστηκε ιατροδικαστής να κάνει ΝΕΚΡΟΤΟΜΗ στο νεκρό παιδί για να ανακαλύψει τη σφαίρα μέσα στο κρανίο του… όλα αυτά τόσο παρανοϊκά, τόσο τραγικά, τόσο εγκληματικά τυχαία και τόσο άδικα.
Δεν το αντέχω να αισθάνομαι ότι ζώ σε μια κοινωνία που εξελίσσεται τόσο εγκληματικά τυχαία και τόσο τραγικά άδικα και δεν κάνω κι εγώ κάτι γι αυτό. Όχι να συλλυπηθώ τους γονείς. Όλη η Ελλάδα, παγωμένη τους συλλυπήθηκε. Όχι να πάω ν αφήσω ένα λουλούδι, συμβολικά, εκεί που χτυπήθηκε το 11χρονο αγόρι. Το έκανα αυτό. Χθες, στο μοιραίο για τον Μάριο προαύλιο του 6ου Δημοτικού Σχολείου Αχαρνών...
Όχι να γράψω ένα άρθρο και μετά να τρέξω για να προλάβω την επόμενη δουλειά, την επόμενη υποχρέωσή μου όπως όλοι μας. Αλλά ΝΑ ΚΑΝΩ κάτι. Και μόνος μου δεν επαρκώ. Δεν είμαι ικανός. Δεν είμαι αρκετός. Χρειάζονται πολλοί, πάρα πολλοί σαν κι εμένα και μεγαλύτεροι και ισχυρότεροι για να μπει ένα θεμέλιο ώστε η καθημερινότητά μας να μην εξαρτάται από τέτοια τυχαία και άδικα επεισόδια.
Χρειάζεται μια άμεση κινητοποίηση του πολίτη, ανεξαρτήτως κομματικών, πολιτικών, θρησκευτικών, πολιτιστικών εξαρτήσεων. Μια άμεση κινητοποίηση των χιλιάδων αιρετών εκπροσώπων του λαού. Χρειάζεται κυβερνητική και κοινοβουλευτική πρωτοβουλία. Χρειάζονται νομοθετικές πρωτοβουλίες. Χρειάζεται πάνω απ΄ όλα αποφασιστικότητα , ηθική και ευαισθησία. Γιατί αν δεν γίνει τίποτα, αν το περιστατικό καταγραφεί ως «συμβάν» , αν ο ένοχος που τράβηξε τη συγκεκριμένη σκανδάλη του συγκεκριμένου όπλου τη συγκεκριμένη στιγμή δεν τη «σκαπουλάρει» με «εξ αμελείας», τότε ποιος ξέρει σε ποιανού το παιδί θα καρφωθεί η επόμενη πανηγυριώτικη σφαίρα. Και η μεθεπόμενη. Και η μεθεπόμενη. Και οι ευθύνες είναι ΟΛΩΝ μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου